Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Przeciwwskazania
- Interakcje
Opis
Lek stosowany jest w leczeniu zakażeń nerek i układu moczowego (ostre i przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego i cewki, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie gruczołu krokowego), zakażeń dróg oddechowych (ostre i przewlekłe zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii), zakażeń przewodu pokarmowego wywołanych Salmonellą i Shigellą, zakażeń skóry.
Dawkowanie
Doustnie, bezpośrednio po spożyciu posiłku lub w czasie jedzenia. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz.. W razie długotrwałego podawania, a także u pacjentów w wieku podeszłym konieczne jest kontrolowanie obrazu krwi. Zaburzenia hematologiczne ustępują zwykle po podaniu odpowiedniej dawki kwasu foliowego.
Leku nie należy stosować u wcześniaków, noworodków i niemowląt do 3 miesiąca życia ze względu na ryzyko rozwinięcia się żółtaczki jąder podkorowych mózgu wskutek wypierania bilirubiny z jej połączeń z albuminami.
Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego.
Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem.
Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta.
Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.
Działanie
Złożony lek przeciwbakteryjny, zawierający sulfametoksazol, sulfonamid o średnim czasie działania, hamujący syntezę kwasu foliowego poprzez konkurencyjny antagonizm z kwasem p-aminobenzoesowym, oraz trimetoprim - inhibitor bakteryjnej reduktazy kwasu dihydrofoliowego, warunkującej powstawanie aktywnego biologicznie kwasu tetrahydrofoliowego. Mieszanina tych substancji w proporcji 5:1 nosi nazwę kotrimoksazolu. Skojarzenie składników działających na ten sam łańcuch przemian biochemicznych prowadzi do synergizmu działania przeciwbakteryjnego; uważa się też, że dzięki skojarzeniu dwóch leków rozwój oporności bakteryjnej następuje wolniej niż w przypadku stosowania jednego leku. Kotrimoksazol działa in vitro na: Escherichia coli (w tym na szczepy enteropatogenne), indolo-dodatnie szczepy Proteus spp. (w tym na P. vulgaris), Morganella morganii, Klebsiella spp., Proteus mirabilis, Enterobacter spp., Haemophilus influenzae, Streptococcus pneumoniae, Shigella flexneri, S. sonnei, Neisseria gonorrhoeae oraz na Pneumocystis carinii. Oba składniki leku są szybko wchłaniane z przewodu pokarmowego; maksymalne stężenie obu składników w surowicy występuje w 1-4 h po podaniu doustnym. Trimetoprim wiąże się z białkami osocza w 70%, sulfametoksazol - w 44-62%. Dystrybucja obu związków jest różna; sulfonamid przenika wyłącznie do kompartmentu pozakomórkowego, trimetoprim zaś ulega rozmieszczeniu we wszystkich płynach organizmu. Duże stężenia trimetoprimu występują m.in. w wydzielinie gruczołów oskrzelowych, gruczołu krokowego i w żółci. Stężenia sulfametoksazolu w płynach ustrojowych są niższe. Oba związki pojawiają się w stężeniach terapeutycznych w plwocinie, wydzielinie pochwy i płynie ucha środkowego. Obie substancje są metabolizowane w wątrobie. Wydalane są głównie przez nerki, zarówno w wyniku przesączania kłębuszkowego, jak i czynnego wydzielania kanalikowego. Stężenia czynnych związków w moczu są znacznie wyższe niż we krwi. W ciągu 72 h z moczem ulega wydaleniu 84,5% podanej dawki sulfonamidu i 66,8 % trimetoprimu. T0,5 w surowicy wynoszą odpowiednio 10 h dla sulfametoksazolu i 8-10 h dla trimetoprimu. W niewydolności nerek T0,5 obu związków ulegają przedłużeniu w stopniu uzasadniającym modyfikację dawek.
Skład
1 tabletka zawiera:
substancje czynne: 100 mg sulfametoksazolu i 20 mg trimetoprimu
substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, talk, magnezu stearynian, alkohol poliwinylowy, metylu parahydroksybenzoesan, propylu parahydroksybenzoesan, glikol propylenowy
Działania niepożądane
Najczęściej występują nudności, wymioty, brak łaknienia i zmiany skórne (wysypka, pokrzywka). Gdyby powyższe dolegliwości nasilały się, skontaktuj się z lekarzem. Po dłuższym stosowaniu zwłaszcza u osób starszych może wywołać zmiany w obrazie krwi.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kotrimoksazol (sulfametoksazol z trimetoprimem), którykolwiek składnik pomocniczy, sulfonamidy lub trimetoprim. Rozpoznane uszkodzenie miąższu wątroby. Ciężka niewydolność nerek, gdy nie ma możliwości oznaczania stężenia leku w osoczu. Ciężkie zaburzenia hematologiczne. Niedokrwistość megaloblastyczna spowodowana przez niedobór kwasu foliowego. Niedobór G-6-PD (możliwość wystąpienia hemolizy). Dzieci w wieku poniżej 2 miesięcy (ryzyko żółtaczki jąder podkorowych).
Interakcje
U pacjentów w podeszłym wieku kojarzenie kotrimoksazolu z niektórymi lekami moczopędnymi, zwłaszcza tiazydowymi, zwiększa ryzyko małopłytkowości. Kotrimoksazol może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych w stopniu wymagającym modyfikacji dawkowania. Kotrimoksazol hamuje metabolizm fenytoiny; u osób stosujących oba leki T0,5 fenytoiny wydłuża się o ok. 39%, zaś klirens fenytoiny zmniejsza się o ok. 27%. Kotrimoksazol zwiększa stężenie wolnej frakcji metotreksatu w surowicy na skutek wypierania z połączeń z białkami. Kotrimoksazol może zwiększać działanie podawanych jednocześnie leków przeciwcukrzycowych pochodnych sulfonylomocznika i powodować ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Kotrimoksazol może zwiększać stężenie digoksyny w osoczu u niektórych pacjentów w podeszłym wieku. Kotrimoksazol może zmniejszać skuteczność trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. U pacjentów po przeszczepieniu nerki, leczonych kotrimoksazolem i cyklosporyną, obserwuje się przemijające zaburzenia czynności przeszczepionej nerki, objawiające się zwiększeniem stężenia kreatyniny w surowicy, co prawdopodobnie jest wywołane działaniem trimetoprimu. Kotrimoksazol z pirymetaminą może wywołać niedokrwistość megaloblastyczną. Sulfonamidy wykazują podobieństwo chemiczne do niektórych leków przeciwtarczycowych, leków moczopędnych (acetazolamidu i tiazydów) oraz doustnych leków przeciwcukrzycowych, co może być przyczyną alergii krzyżowej.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
