Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
Opis
Preparat jest wskazany w leczeniu:
• nadciśnienia tętniczego
• dławicy piersiowej
• zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza częstoskurczu nadkomorowego
• kołatania serca spowodowanego zaburzeniami czynności serca
• stabilnej objawowej niewydolności serca (klasa II–IV według NYHA, frakcja wyrzutowa lewej komory mniejsza niż 40%) w skojarzeniu z innymi preparatami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca
a także:
• aby zapobiegać zgonowi z przyczyn sercowych i ponownemu zawałowi serca po przebytej ostrej fazie zawału serca
• aby zapobiegać napadom migreny.
Preparat jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży 6.–18. roku życia.
Dawkowanie
Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Tabletki Beto ZK należy połykać w całości lub podzielone, nie należy ich jednak żuć ani kruszyć. Leku nie należy odstawiać nagle. Jeżeli jest to konieczne, dawkę leku należy zmniejszać stopniowo. Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.
Preparat jest wskazany w leczeniu:• nadciśnienia tętniczego
• dławicy piersiowej
• zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza częstoskurczu nadkomorowego
• kołatania serca spowodowanego zaburzeniami czynności serca
• stabilnej objawowej niewydolności serca (klasa II–IV według NYHA, frakcja wyrzutowa lewej komory mniejsza niż 40%) w skojarzeniu z innymi preparatami stosowanymi w leczeniu niewydolności serca
a także:
• aby zapobiegać zgonowi z przyczyn sercowych i ponownemu zawałowi serca po przebytej ostrej fazie zawału serca
• aby zapobiegać napadom migreny.
Preparat jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży 6.–18. roku życia.
Działanie
Substancją czynną preparatu jest metoprolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Receptory adrenergiczne występują na powierzchni komórek nerwowych, mięśniowych lub gruczołowych w licznych tkankach i narządach. W warunkach fizjologicznych pobudzane są przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz obwodowych naczyń krwionośnych. Działanie metoprololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu, zmniejszenia objętości wyrzutowej oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Metoprolol charakteryzuje się wybiórczością w stosunku do receptorów beta 1. Działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1 w sercu zmniejsza ryzyko występowania działań niepożądanych związanych z obwodowym działaniem leku (np. ryzyko zwężenia dróg oddechowych związane z blokowaniem receptorów beta 2 w mięśniach gładkich oskrzeli). W większych dawkach metoprolol może jednak działać również na receptory beta 2.
W przypadku metoprololu w postaci o kontrolowanym uwalnianiu stężenia leku w osoczu są bardziej wyrównane niż w przypadku postaci o standardowym uwalnianiu. Dzięki temu uzyskiwana jest większa selektywność w stosunku do receptorów beta 1 i zmniejsza się ryzyko działań niepożądanych związanych z wahaniami i przejściowym zwiększeniem stężenia leku w osoczu.
Skład
Preparat zawiera substancję: metoprolol (bursztynian metoprololu) w dawce 23,75 mg.
Działania niepożądane
Bardzo często możliwe niedociśnienie tętnicze (w tym niedociśnienie ortostatyczne), uczucie zmęczenia. Często: bóle i zawroty głowy, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), zaburzenia równowagi (rzadko połączone z omdleniem), kołatanie serca, zimne dłonie i stopy, duszność wysiłkowa, nudności, biegunka, zaparcia, bóle brzucha. Niezbyt często możliwe: zwiększenie masy ciała, depresja, osłabienie koncentracji, senność, bezsenność, koszmary senne, zaburzenia czucia takie jak uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), zaostrzenie objawów niewydolności serca, blok przedsionkowo-komorowy I stopnia, ból w okolicy przedsercowej, skurcz oskrzeli, wymioty, wysypka, pokrzywka podobna do łuszczycy, nasilenie potliwości, kurcze mięśni, obrzęki. Rzadko: nasilenie utajonej cukrzycy, nerwowość, napięcie, zaburzenia widzenia, suchość oczu, zapalenie spojówek, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia przewodzenia w sercu, nieżyt błony śluzowej nosa, suchość w ustach, zaburzenia czynności wątroby, łysienie, zaburzenia funkcji seksualnych. Bardzo rzadko małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi), leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych), zapominanie, osłabienie, splątanie, zmiany nastroju, zaburzenia słuchu, szumy uszne, nasilenie objawów chromania przestankowego lub zespołu Raynauda, nasilenie objawów chorób naczyń obwodowych (możliwa martwica), zaburzenia smaku, zapalenie wątroby, nadwrażliwość na światło, zaostrzenie objawów łuszczycy, zmiany na skórze podobne do łuszczycy, bóle stawów, osłabienie mięśni.
Interakcje
Przeciwwskazane jest dożylne przyjmowanie antagonistów wapnia z grupy werapamilu i diltiazemu z powodu ryzyka zatrzymania krążenia.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
• lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna, leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny, baklofen, amifostyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienia tętniczego
• inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO) takimi jak selegilina czy moklobemid – nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego a także ryzyko wystąpienia niebezpiecznego dla życia przełomu nadciśnieniowego (także w okresie 14 dni po zakończeniu stosowania inhibitora MAO)
• antagonistami wapnia (preparaty doustne) z grupy werapamilu czy diltiazemu – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca oraz siły jego skurczu i zaburzenia przewodzenie przedsionkowo-komorowe oraz ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego; chory wymaga ścisłego monitorowania
• lekami przeciwarytmicznymi klasy I (jak np. chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) i amiodaronem – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz znacznego zmniejszenia siły skurczu mięśnia sercowego; nie stosować u chorych z zaburzeniami czynności lewej komory, z zespołem chorej zatoki lub zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego
• preparatami stosowanymi do znieczulenia ogólnego – może dojść do nasilenia bradykardii (zmniejszenia częstotliwości rytmu serca) i znacznego niedociśnienia tętniczego (koniecznie należy poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów)
• preparatami mającymi wpływ na aktywność układu enzymatycznego cytochromu P450 (a konkretnie na izoenzym 2D6) – ryzyko zmiany stężenia metoprololu we krwi. Do tych preparatów należą między innymi: niektóre leki przeciwdepresyjne takie jak paroksetyna, fluoksetyna, sertralina czy bupropion, leki przeciwpsychotyczne (tiorydazyna, chlorpromazyna, trifluopromazyna, chloroprotyksen), leki przeciwarytmiczne (takie jak propafenon, chinidyna, amiodaron), leki przeciwwirusowe (takie jak rytonawir), leki przeciwhistaminowe (takie jak difenhydramina) a także hydroksychlorochina, terbinafina (lek przeciwgrzybiczy), cymetydyna, ryfampicyna, celekoksyb, hydralazyna
• prazosyną lub doksazosyną – ryzyko znacznego niedociśnienia ortostatycznego, niekiedy już po przyjęciu pierwszej dawki prazosyny
• glikozydami naparstnicy – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii); zaleca się kontrolowanie częstotliwości rytmu serca oraz odstępu PR w zapisie EKG
• lekami sympatykomimetycznymi – istnieje ryzyko znacznego zwiększenia ciśnienia tętniczego
• indometacyną i innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – przeciwnadciśnieniowe działanie beta-blokerów, w tym metoprololu, może ulec osłabieniu
• lekami przeciwnadciśnieniowymi o ośrodkowym mechanizmie działania (np. rezerpina, klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna, guanfacyna) – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca oraz wystąpienia zaburzeń przewodzenia w sercu
• klonidyną – jeżeli klonidyna jest stosowana równolegle z beta-blokerem i konieczne jest zaprzestanie leczenia należy najpierw przerwać leczenie beta-blokerem na kilka dni przed przerwaniem stosowania klonidyny (nagłe przerwanie stosowania klonidyny w okresie stosowania beta-blokera może powodować znaczny wzrost ciśnienia tętniczego i stanowić zagrożenie życia)
• insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – możliwe zaburzenie kontroli stężenia glukozy we krwi; beta-blokery, w tym metoprolol, mogą maskować objawy hipoglikemii; należy kontrolować stężenie glukozy we krwi
• lidokainą – metoprolol może powodować zmniejszenie wydalania lidokainy i nasilenie jej działania
• alkaloidami sporyszu – możliwe nasilenie zaburzeń krążenia obwodowego
• lekami blokującymi zwoje współczulne (np. trimetafan)
• dipirydamolem – wymagane jest monitorowanie częstotliwości rytmu serca
• innymi beta-blokerami (w tym stosowanymi miejscowo, takimi jak np. tymolol zawarty w kroplach do oczu stosowanych w leczeniu jaskry) – ryzyko nasilenia ogólnoustrojowego działania preparatu; w przypadku stosowania takiego leczenia skojarzonego chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza.
Skuteczność działania adrenaliny w leczeniu objawów reakcji anafilaktycznych może ulec osłabieniu u osób przyjmujących leki z grupy beta-blokerów.
Alkohol może zwiększać stężenie metoprololu we krwi. Metoprolol może nasilać i przedłużać działanie spożytego alkoholu.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
