Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Działania niepożądane
- Przeciwwskazania
- Interakcje
Opis
Lek Beto Zk 200 zawiera metoprololu bursztynian. Beto ZK stosowany jest w:
nadciśnieniu tętniczym
chorobie niedokrwiennej serca
leczeniu objawowej, przewlekłej niewydolności serca z zaburzoną czynnością lewej komory
zapobieganiu wystąpienia nagłego zgonu sercowego lub ponownego zawału mięśnia sercowego u pacjentów po przebyciu ostrej fazy zawału
profilaktyka migreny.
Dawkowanie
Lek Beto ZK należy zażywać raz na dobę, najlepiej rano. Tabletki preparatu Beto ZK mogą być dzielone na pół, nie należy ich żuć ani kruszyć. Tabletki należy połknąć popijając co najmniej połową szklanki wody. Spożyty równocześnie posiłek nie ma wpływu na biodostępność preparatu. Dawkę preparatu należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta, tak aby nie występowała bradykardia. Podane niżej dawki należy traktować jako zalecane.
Nadciśnienie tętnicze
Zalecana dawka wynosi od 50 mg do 100 mg raz na dobę.
Choroba niedokrwienna serca
Zalecana dawka wynosi od 100 mg do 200 mg raz na dobę. W razie konieczności, dawkę można zwiększyć lub dołączyć do leczenia leki z grupy azotanów.
Dawkowanie u pacjentów ze stabilną niewydolnością serca z grupy II NYHA
Zalecana dawka początkowa wynosi 25 mg raz na dobę. Dawkę początkową należy stosować przez pierwsze dwa tygodnie leczenia. Po dwóch tygodniach dawkę można zwiększyć do 50 mg raz na dobę. Dawkę można podwajać co dwa kolejne tygodnie, do dawki 200 mg. W leczeniu długotrwałym zalecana dawka wynosi 200 mg raz na dobę.
Dawkowanie u pacjentów ze stabilną niewydolnością serca z grupy III i IV NYHA
Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg (pół tabletki 25 mg) raz na dobę. Dawkę należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta. Zapobieganie nagłej śmierci sercowej i wystąpieniu ponownego zawału serca u pacjentów po przebyciu ostrej fazy zawału
Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 200 mg raz na dobę.
Zaburzenia rytmu serca
Zalecana dawka wynosi od 100 mg do 200 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć.
Czynnościowe zaburzenia pracy serca z napadowymi zaburzeniami rytmu
Zalecana dawka wynosi 100 mg raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć.
Profilaktyka migreny
Zalecana dawka wynosi od 100 mg do 200 mg raz na dobę.
Działanie
Substancją czynną preparatu jest metoprolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Receptory adrenergiczne występują na powierzchni komórek nerwowych, mięśniowych lub gruczołowych w licznych tkankach i narządach. W warunkach fizjologicznych pobudzane są przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz obwodowych naczyń krwionośnych. Działanie metoprololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu, zmniejszenia objętości wyrzutowej oraz do obniżenia ciśnienia tętniczego. Metoprolol charakteryzuje się wybiórczością w stosunku do receptorów beta 1. Działanie selektywne w stosunku do receptorów beta 1 w sercu zmniejsza ryzyko występowania działań niepożądanych związanych z obwodowym działaniem leku (np. ryzyko zwężenia dróg oddechowych związane z blokowaniem receptorów beta 2 w mięśniach gładkich oskrzeli). W większych dawkach metoprolol może jednak działać również na receptory beta 2.
W przypadku metoprololu w postaci o kontrolowanym uwalnianiu stężenia leku w osoczu są bardziej wyrównane niż w przypadku postaci o standardowym uwalnianiu. Dzięki temu uzyskiwana jest większa selektywność w stosunku do receptorów beta 1 i zmniejsza się ryzyko działań niepożądanych związanych z wahaniami i przejściowym zwiększeniem stężenia leku w osoczu.
Działania niepożądane
Bardzo często możliwe niedociśnienie tętnicze (w tym niedociśnienie ortostatyczne), uczucie zmęczenia. Często: bóle i zawroty głowy, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), zaburzenia równowagi (rzadko połączone z omdleniem), kołatanie serca, zimne dłonie i stopy, duszność wysiłkowa, nudności, biegunka, zaparcia, bóle brzucha. Niezbyt często możliwe: zwiększenie masy ciała, depresja, osłabienie koncentracji, senność, bezsenność, koszmary senne, zaburzenia czucia takie jak uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), zaostrzenie objawów niewydolności serca, blok przedsionkowo-komorowy I stopnia, ból w okolicy przedsercowej, skurcz oskrzeli, wymioty, wysypka, pokrzywka podobna do łuszczycy, nasilenie potliwości, kurcze mięśni, obrzęki. Rzadko: nasilenie utajonej cukrzycy, nerwowość, napięcie, zaburzenia widzenia, suchość oczu, zapalenie spojówek, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia przewodzenia w sercu, nieżyt błony śluzowej nosa, suchość w ustach, zaburzenia czynności wątroby, łysienie, zaburzenia funkcji seksualnych. Bardzo rzadko małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi), leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych), zapominanie, osłabienie, splątanie, zmiany nastroju, zaburzenia słuchu, szumy uszne, nasilenie objawów chromania przestankowego lub zespołu Raynauda, nasilenie objawów chorób naczyń obwodowych (możliwa martwica), zaburzenia smaku, zapalenie wątroby, nadwrażliwość na światło, zaostrzenie objawów łuszczycy, zmiany na skórze podobne do łuszczycy, bóle stawów, osłabienie mięśni.
Przeciwwskazania
Nie możesz stosować preparatu jeżeli występuje:
• blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia
• nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zaburzony przepływ krwi lub niedociśnienie tętnicze) oraz jeżeli stale lub okresowo stosujesz preparaty zwiększające kurczliwość serca
• wstrząs kardiogenny
• zespół chorego węzła zatokowego
• objawowa i klinicznie istotna bradykardia (częstotliwość rytmu serca mniejsza niż 50 uderzeń na minutę)
• ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych
• niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe poniżej 90 mm Hg)
• ciężka astma oskrzelowa lub POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc)
• kwasica metaboliczna
• nieleczony guz chromochłonny nadnerczy
• podejrzenie zawału serca
• niewydolność serca i powtarzające się ciśnienie skurczowe poniżej 100 mm Hg (zaleca się badanie przed rozpoczęciem leczenia)
a także,
• jeżeli stosujesz leki z grupy inhibitorów monoaminooksydazy (MAO)
• jeżeli przyjmujesz dożylnie preparaty blokujące kanały wapniowe z grupy werapamilu lub diltiazemu lub inne leki o działaniu przeciwarytmicznym (jak dizopiramid).
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.
Interakcje
Przeciwwskazane jest dożylne przyjmowanie antagonistów wapnia z grupy werapamilu i diltiazemu z powodu ryzyka zatrzymania krążenia.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
• lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna, leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny, baklofen, amifostyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienia tętniczego
• inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO) takimi jak selegilina czy moklobemid – nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego a także ryzyko wystąpienia niebezpiecznego dla życia przełomu nadciśnieniowego (także w okresie 14 dni po zakończeniu stosowania inhibitora MAO)
• antagonistami wapnia (preparaty doustne) z grupy werapamilu czy diltiazemu – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca oraz siły jego skurczu i zaburzenia przewodzenie przedsionkowo-komorowe oraz ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego; chory wymaga ścisłego monitorowania
• lekami przeciwarytmicznymi klasy I (jak np. chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) i amiodaronem – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz znacznego zmniejszenia siły skurczu mięśnia sercowego; nie stosować u chorych z zaburzeniami czynności lewej komory, z zespołem chorej zatoki lub zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego
• preparatami stosowanymi do znieczulenia ogólnego – może dojść do nasilenia bradykardii (zmniejszenia częstotliwości rytmu serca) i znacznego niedociśnienia tętniczego (koniecznie należy poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów)
• preparatami mającymi wpływ na aktywność układu enzymatycznego cytochromu P450 (a konkretnie na izoenzym 2D6) – ryzyko zmiany stężenia metoprololu we krwi. Do tych preparatów należą między innymi: niektóre leki przeciwdepresyjne takie jak paroksetyna, fluoksetyna, sertralina czy bupropion, leki przeciwpsychotyczne (tiorydazyna, chlorpromazyna, trifluopromazyna, chloroprotyksen), leki przeciwarytmiczne (takie jak propafenon, chinidyna, amiodaron), leki przeciwwirusowe (takie jak rytonawir), leki przeciwhistaminowe (takie jak difenhydramina) a także hydroksychlorochina, terbinafina (lek przeciwgrzybiczy), cymetydyna, ryfampicyna, celekoksyb, hydralazyna
• prazosyną lub doksazosyną – ryzyko znacznego niedociśnienia ortostatycznego, niekiedy już po przyjęciu pierwszej dawki prazosyny
• glikozydami naparstnicy – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii); zaleca się kontrolowanie częstotliwości rytmu serca oraz odstępu PR w zapisie EKG
• lekami sympatykomimetycznymi – istnieje ryzyko znacznego zwiększenia ciśnienia tętniczego
• indometacyną i innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – przeciwnadciśnieniowe działanie beta-blokerów, w tym metoprololu, może ulec osłabieniu
• lekami przeciwnadciśnieniowymi o ośrodkowym mechanizmie działania (np. rezerpina, klonidyna, metylodopa, moksonidyna, rylmenidyna, guanfacyna) – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca oraz wystąpienia zaburzeń przewodzenia w sercu
• klonidyną – jeżeli klonidyna jest stosowana równolegle z beta-blokerem i konieczne jest zaprzestanie leczenia należy najpierw przerwać leczenie beta-blokerem na kilka dni przed przerwaniem stosowania klonidyny (nagłe przerwanie stosowania klonidyny w okresie stosowania beta-blokera może powodować znaczny wzrost ciśnienia tętniczego i stanowić zagrożenie życia)
• insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – możliwe zaburzenie kontroli stężenia glukozy we krwi; beta-blokery, w tym metoprolol, mogą maskować objawy hipoglikemii; należy kontrolować stężenie glukozy we krwi
• lidokainą – metoprolol może powodować zmniejszenie wydalania lidokainy i nasilenie jej działania
• alkaloidami sporyszu – możliwe nasilenie zaburzeń krążenia obwodowego
• lekami blokującymi zwoje współczulne (np. trimetafan)
• dipirydamolem – wymagane jest monitorowanie częstotliwości rytmu serca
• innymi beta-blokerami (w tym stosowanymi miejscowo, takimi jak np. tymolol zawarty w kroplach do oczu stosowanych w leczeniu jaskry) – ryzyko nasilenia ogólnoustrojowego działania preparatu; w przypadku stosowania takiego leczenia skojarzonego chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarza.
Skuteczność działania adrenaliny w leczeniu objawów reakcji anafilaktycznych może ulec osłabieniu u osób przyjmujących leki z grupy beta-blokerów.
Alkohol może zwiększać stężenie metoprololu we krwi. Metoprolol może nasilać i przedłużać działanie spożytego alkoholu.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
