Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Produkt leczniczy Azathioprine VIS jest lekiem immunosupresyjnym. Stosowany jest w monoterapii lub częściej w skojarzeniu z innymi lekami (zazwyczaj kortykosteroidami).
W chorobach o podłożu autoimmunologicznym,
takich jak: toczeń rumieniowaty układowy, ciężkie reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie wielomięśniowe, guzkowe zapalenie okołotętnicze, pęcherzyca zwyczajna-piodermia zgorzelinowa, autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, przewlekła oporna plamica małopłytkowa, autoimmunologiczne przewlekłe zapalenie wątroby.
Azatioprynę stosuje się, gdy:
a) choroby te są oporne na kortykosteroidy,
b) kortykosteroidy są przeciwwskazane,
lub
c) konieczne byłoby leczenie kortykosteroidami w dawkach powodujących ciężkie działania niepożądane.
U pacjentów, u których występują działania niepożądane, azatioprinę stosuje się w celu zmniejszenia dawek podtrzymujących steroidów. Działania terapeutyczne wystąpić mogą po kilku tygodniach lub miesiącach leczenia.
Po przeszczepieniu narządów
takich jak: nerki, serce i wątroba. Produkt leczniczy stosuje się, aby wydłużyć czas przeżycia przeszczepianych narządów oraz w celu zmniejszenia dawek kortykosteroidów niezbędnych po przeszczepieniu nerek.
Dawkowanie
Doustnie. Dawkowanie w przeszczepach u dorosłych i dzieci: dawka dobowa może być podana jednorazowo. Wielkość dawki należy dobierać indywidualnie, w zależności od stanu klinicznego pacjenta i parametrów czynności szpiku kostnego (bez niebezpiecznego obniżenia liczby krwinek białych i płytek). Należy pamiętać o różnicach indywidualnych i występowaniu nadwrażliwości na lek u ok. 0,3% populacji. W 1. dniu po przeszczepieniu narządu podaje się 5 mg/kg mc./dobę azatiopryny, następnie dawkę podtrzymującą 1-4 mg/kg mc./dobę. Dawkę tę należy dostosować do odpowiedzi klinicznej i tolerancji hematologicznej. Ze względu na zagrożenie odrzucenia przeszczepu, leczenie azatiopryną należy prowadzić dożywotnio, nawet jeśli wymagane są małe dawki leku. Dawkowanie w innych wskazaniach u dorosłych i dzieci: dawka dobowa wynosi 1-3 mg/kg mc. Po uzyskaniu wyraźnego efektu klinicznego, należy rozważyć zmniejszenie dawki podtrzymującej do możliwie najmniejszej skutecznej. Dawka może wynosić od mniej niż 1 mg/kg mc. do 3 mg/kg mc. Jeśli po 3 mies. leczenia stan pacjenta się nie poprawia, należy rozważyć odstawienie leku. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się podawanie mniejszych dawek, mieszczących się w dolnym zakresie zalecanego dawkowania. Dla osiągnięcia pełnego efektu terapeutycznego lek trzeba podawać przez okres kilku tygodni do kilku miesięcy. Szczególną ostrożność należy zachować w razie kojarzenia azatiopryny z lekami immunosupresyjnymi o innym mechanizmie działania, takimi jak: steroidy, cyklosporyna czy globulina antytymocytowa (ATG). Czasami, zwłaszcza po zastosowaniu leku w większych dawkach, u osób leczonych występują nudności, wymioty lub jadłowstręt. Objawy te można zmniejszyć przez podanie leku w podzielonych dawkach i po posiłku. Pacjentom z zaburzoną czynnością wątroby lub nerek zaleca się podawanie najmniejszych dawek zalecanych (1 mg/kg mc./dobę) i kontrolę czynności układu krwiotwórczego. W razie wystąpienia objawów uszkodzenia układu krwiotwórczego (zakażenia, wybroczyny o nieznanej przyczynie, krwawienia lub inne objawy zahamowania czynności szpiku kostnego) lub wątroby, zaleca się zmniejszenie dawki leku. Sposób podania. Lek stosować po posiłku, popijać wodą.
Działanie
Lek immunosupresyjny - pochodna imidazolowa 6-merkaptopuryny. Mechanizm działania polega na uwolnieniu 6-merkaptopuryny, która działa jako antymetabolit puryn. Dochodzi do hamowania licznych szlaków biosyntezy kwasów nukleinowych na wielu etapach, a w efekcie do zapobiegania proliferacji komórek uczestniczących w wyznaczaniu i nasilaniu odpowiedzi immunologicznej. Następuje uszkodzenie kwasu deoksyrybonukleinowego przez wbudowanie w cząsteczkę DNA tioanalogów puryn. Ze względu na mechanizm działania azatiopryny, działanie terapeutyczne leku może wystąpić z opóźnieniem, dopiero po tygodniach lub miesiącach leczenia. Azatiopryna jest prolekiem. In vivo jest szybko przekształcana nieenzymatycznie do pochodnych imidazolowych, wykazujących pewien efekt immunosupresyjny. Główny metabolit stanowi 6-merkaptopuryna, która jest enzymatycznie przekształcana do 6-thioguaniny, wewnątrzkomórkowego związku najistotniejszego dla efektu klinicznego. Na szybkość przemian wpływają różnice osobnicze w aktywności enzymów.
Skład
1 tabl. zawiera 50 mg azatiopryny. Preparat zawiera laktozę.
Działania niepożądane
Bardzo często: leukopenia. Często: małopłytkowość, reakcje nadwrażliwości (gorączka, bóle mięśni i stawów), zmniejszenie ciśnienia krwi, zaburzenia rytmu serca, nudności, wymioty i jadłowstręt (zwłaszcza po większych dawkach), zastój żółci i zaburzenie czynności wątroby (zwykle przemijały po odstawieniu leku, objawy te mogą być związane z reakcjami nadwrażliwości), uszkodzenie wątroby stanowiące zagrożenie życia pacjenta (w związku z długotrwałym stosowaniem leku, szczególnie u pacjentów po przeszczepieniu narządów; zmiany histologiczne obejmowały: poszerzenie zatok naczyniowych, plamicę wątrobową, zarastanie naczyń wątrobowych i regeneracyjny przerost guzkowy; w niektórych przypadkach odstawienie azatiopryny powodowało, tymczasowo lub na stałe, ustąpienie objawów i poprawę histopatologicznego obrazu wątroby), choroby nowotworowe (podczas długotrwałego stosowania, szczególnie u pacjentów po przeszczepieniu narządów, którzy długo otrzymywali skojarzone leczenie immunosupresyjne). Niezbyt często: granulocytopenia, niedokrwistość, biegunka (w tym u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelit przypadki ciężkiej biegunki, nawracającej po ponownym podaniu leku). Rzadko: zwiększona podatność na zakażenia wirusowe, bakteryjne i grzybicze (szczególnie w obrębie dróg oddechowych), reakcje nadwrażliwości (wysypka, wykwity skórne). Bardzo rzadko: agranulocytoza, pancytopenia, niedokrwistość aplastyczna, zapalenie naczyń, przypadki śmiertelne (inne ciężkie choroby występujące jednocześnie przyczyniły się do zgonu pacjenta), łysienie (w wielu przypadkach ustąpiło ono samoistnie mimo kontynuowania leczenia z zastosowaniem mniejszej dawki leku), u pacjentów po przeszczepach narządów przypadki ciężkich powikłań (w tym zapalenia okrężnicy, zapalenia uchyłków i perforacji jelita), zapalenie trzustki (szczególnie po przeszczepieniu nerek oraz u z wrzodziejącym zapaleniem jelita), odwracalne śródmiąższowe, polekowe zapalenie płuc. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (złe samopoczucie, zawroty głowy, dreszcze, świąd skóry). U pacjentów z wrodzonym niedoborem metylotransferazy tiopuryny (TPMT) może dochodzić do zwiększonej mielosupresji. W razie wystąpienia nadwrażliwości na azatioprynę należy rozważyć odstawienie leku. W większości przypadków natychmiastowe odstawienie azatiopryny lub zmniejszenie dawki do połowy powodowało ustąpienie objawów. Po pierwszym podaniu u nielicznych pacjentów mogą wystąpić nudności, można temu zapobiec, podając lek po posiłkach.
Interakcje
Azatiopryna osłabia działanie leków zwiotczających, takich jak tubokuraryna i pankuronium, nasila natomiast działanie sukcynylocholiny. Osłabia działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych (warfaryny). Nasila działanie innych leków hamujących czynność szpiku, np. penicylaminy - należy unikać jednoczesnego ich stosowania. Objawy toksyczności mogą być też zwiększone podczas równoczesnego podawania soli złota i leków przeciwmalarycznych. Działanie azatiopryny nasila allopurinol, tiopurynol i oksypurynol, które hamują oksydazę ksantynową, enzym uczestniczący w metabolizmie azatiopryny - dawkę azatiopryny należy wtedy zmniejszyć nawet o połowę. Działanie azatiopryny może być osłabione przez podanie cysteiny i cytarabiny. Istnieją sprzeczne doniesienia kliniczne dotyczące poważnych zaburzeń hematologicznych w wyniku interakcji azatiopryny z kotrimoksazolem. Zaburzenia hematologiczne mogą wystąpić podczas jednoczesnego podawania azatiopryny i kaptoprilu. Jednoczesne podawanie azatiopryny, cymetydyny oraz indometacyny może zwiększać ryzyko zaburzeń hematologicznych. Aminosalicylany mogą nasilać działanie azatiopryny. Podczas stosowania azatiopryny pacjentów nie należy szczepić szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje. Możliwe jest osłabienie reakcji organizmu na szczepionkę zawierającą zabite drobnoustroje, np. przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby B.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na azatioprynę, 6-merkaptopurynę lub którykolwiek składnik preparatu, ciąża, okres karmienia piersią, leukopenia, mała aktywność metylotransferazy tiopurynowej.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
