Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Skład
- Przeciwwskazania
- Działania niepożądane
- Interakcje
Opis
WskazaniaHipercholesterolemia
Atorvagen jest wskazany jako uzupełnienie diety w celu obniżenia podwyższonego stężenia cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL, apolipoproteiny B i triglicerydów u pacjentów z pierwotną hipercholesterolemią, w tym heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną lub hiperlipidemią złożoną mieszaną (odpowiadającą typowi IIa lub typowi IIb według klasyfikacji Fredricksona), w przypadku niezadowalającej odpowiedzi na stosowanie specjalnej diety oraz innych niefarmakologicznych metod leczenia. Atorvagen jest również wskazany w obniżaniu stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu-LDL u dorosłych z homozygotyczną postacią rodzinnej hipercholesterolemii jako terapia dodana do innych sposobów terapii hipolipemizującej (np.afereza cholesterolu-LDL), lub wtedy, gdy taka terapia jest niedostępna.
Zapobieganie chorobom sercowo-naczyniowym
Zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym u pacjentów, u których ryzyko wystąpienia pierwszego zdarzenia sercowo-naczyniowego jest oceniane jako duże (patrz punkt 5.1), wraz z działaniami mającymi na celu redukcję innych czynników ryzyka.
Dawkowanie
Do stosowania doustnego.
Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Atorvagen pacjent powinien stosować standardową dietę obniżającą stężenie cholesterolu i utrzymywać ją przez cały okres leczenia lekiem Atorvagen.
Zazwyczaj dawka początkowa wynosi 10 mg jeden raz na dobę. Dawki należy ustalać indywidualnie w zależności od wyjściowego stężenia cholesterolu LDL-C, celu terapeutycznego oraz odpowiedzi pacjenta na leczenie.
Modyfikację dawkowania należy przeprowadzać w odstępach 4-tygodniowych lub dłuższych. Maksymalna dawka wynosi 80 mg jeden raz na dobę.
Dawkę dobową atorwastatyny należy podawać jednorazowo, można podawać ją o dowolnej porze, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.
Pierwotna hipercholesterolemia oraz hiperlipidemia złożona (mieszana)
U większości pacjentów wystarcza dawka 10 mg produktu leczniczego Atorvagen raz na dobę. Odpowiedź na leczenie obserwuje się w ciągu 2 tygodni leczenia, a maksymalne działanie lecznicze osiąga się zwykle w ciągu 4 tygodni. Działanie leku utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia.
Heterozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna
Dawka początkowa wynosi 10 mg Atorvagen na dobę. Dawki należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta i modyfikować w odstępach 4-tygodniowych do osiągnięcia dawki 40 mg na dobę. Następnie można zwiększać dawkę do dawki maksymalnej 80 mg na dobę lub stosować dawkę 40 mg Atorvagen jeden raz na dobę razem z lekiem wiążącym kwasy żółciowe.
Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna
W badaniu klinicznym oryginalnego produktu, przeprowadzonym jako „humanitarne zastosowanie leku”(ang. compassionate use-study), w którym uczestniczyło 64 pacjentów u 46 pacjentów potwierdzono diagnozę badając receptory LDL. Średnie zmniejszenie stężenia LDL-C u tych pacjentów wyniosło około 21%. Atorwastatyna była podawana w dawkach do 80 mg na dobę. U pacjentów z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną stosowano dawki atorwastatyny od 10 do 80 mg na dobę. Atorvagen powinien być stosowany u tych pacjentów jako leczenie wspomagające inne sposoby terapii hipolipemizującej (np. afereza LDL), lub gdy inne podobne metody leczenia są niedostępne.
Zapobieganie chorobom sercowo-naczyniowym
W badaniach zapobiegania pierwotnego stosowana dawka wynosiła 10 mg/dobę. W celu uzyskania stężenia (LDL-)cholesterolu odpowiadającego aktualnym wytycznym konieczne może być stosowanie większych dawek leku.
Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek
Choroba nerek nie wpływa na stężenie atorwastatyny w osoczu oraz na wpływ leku Atorvagen na stężenie lipidów we krwi, z tego względu nie ma potrzeby modyfikacji dawkowania.
Osoby w podeszłym wieku
Skuteczność i bezpieczeństwo działania zalecanych dawek atorwastatyny u pacjentów w wieku powyżej 70 lat są podobne do występujących u osób dorosłych w innym wieku.
Dawkowanie u dzieci i młodzieży
Stosowanie leku u dzieci powinno być nadzorowane przez specjalistę.
Doświadczenie dotyczące leczenia dzieci jest niewielkie i ograniczone do małej liczby pacjentów (w wieku 4-17 lat) z ciężką dyslipidemią, taką jak homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna. Zalecana dawka początkowa atorwastatyny w tej grupie wieku wynosi 10 mg na dobę. Ograniczona liczba tych pacjentów otrzymywała leczenie w dawkach do 80 mg na dobę. Nie badano dawek powyżej 20 mg na dobę u pacjentów w wieku poniżej 18 lat. U tych pacjentów nie oceniano informacji o bezpieczeństwie stosowania dotyczących wpływu leku na rozwój i dojrzewanie dzieci.
Skład
Każda tabletka powlekana zawiera 40 mg atorwastatyny (w postaci atorwastatyny wapniowej trójwodnej).
Każda tabletka zawiera 85 mg laktozy bezwodnej.
Przeciwwskazania
Atorvagen jest przeciwwskazany u pacjentów:
- z nadwrażliwością na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
- z czynną chorobą wątroby lub utrzymującą się podwyższoną aktywnością aminotransferaz w surowicy krwi niewyjaśnionego pochodzenia, 3-krotnie przekraczającą górną granicę wartości prawidłowych. - z miopatią
- w okresie ciąży, karmienia piersią oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują odpowiednich środków zapobiegania ciąży
Działania niepożądane
Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi (1% lub więcej), związanymi z leczeniem atorwastatyną u pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych były:
Zaburzenia układu nerwowego
Bóle głowy
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Astenia
Zaburzenia żołądka i jelit
Bóle brzucha, niestrawność, nudności, wzdęcia, zaparcia, biegunka
Zaburzenia psychiczne
Bezsenność
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Bóle mięśni
Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, u pacjentów leczonych atorwastatyną odnotowano zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi. Zmiany te były zwykle niewielkie, przemijające i nie wymagały przerwania leczenia. Klinicznie istotne zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi (> 3-krotnie powyżej wartości prawidłowych) występowało u 0,7% pacjentów leczonych atorwastatyną. Częstość nieprawidłowości wynosiła odpowiednio 0,2%, 0,2%, 0,6% i 2,3% dla dawki 10, 20, 40 i 80 mg. Zwiększenie to było odwracalne u wszystkich pacjentów.
Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (CPK) ponad 3-krotnie przekraczające wartości prawidłowe obserwowano w badaniach klinicznych u 2,5% pacjentów leczonych atorwastatyną, było ono zbliżone do występującego podczas stosowania innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA. Wartości 10-krotnie wyższe od prawidłowych występowały u 0,4% pacjentów leczonych atorwastatyną. U 0,1% badanych wystąpiły towarzyszące bóle mięśni, wrażliwość lub osłabienie.
Inne działania niepożądane zgłaszane w badaniach klinicznych zostały przedstawione poniżej zgodnie z klasyfikacją narządowo-układową i częstością występowania.
Poniższy wykaz działań niepożądanych opiera się na wynikach badań klinicznych i raportach po wprowadzeniu leku na rynek.
Częstość występowania działań niepożądanych określono zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (> 1/10), często ( ≥1/100 , < 1/10), niezbyt często (≥1/1000 ,< 1/100), rzadko (≥1/10000 , < 1/1000), bardzo rzadko (< 1/10000).
|
Klasyfikacja
Układ-Narząd
|
Bardzo często (> 1/10)
|
Często
( ≥1/100,
< 1/10)
|
Niezbyt często
(≥1/1000, < 1/100)
|
Rzadko
(≥1/10000,
< 1/1000)
|
Bardzo rzadko (< 1/10000).
|
|
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
|
|
|
|
|
|
|
Zaburzenia układu
immunologicznego
|
|
reakcje
uczuleniowe
|
|
|
anafilaksja
|
|
Zaburzenia endokrynologiczne
|
|
|
łysienie, hiperglikemia, hipoglikemia, zapalenie trzustki
|
|
|
|
Zaburzenia
psychiczne
|
|
bezsenność
|
niepamięć
|
|
|
|
Zaburzenia układu
nerwowego
|
|
bóle głowy, zawroty głowy, parestezje, niedoczulica
|
neuropatia
obwodowa
|
|
zaburzenia smaku
|
|
Zaburzenia oka
|
|
|
|
|
zaburzenia widzenia
|
|
Zaburzenia ucha i błędnika
|
|
|
szum w uszach
|
|
utrata słuchu
|
|
Zaburzenia
żołądka i jelit
|
|
zaparcie, wzdęcia, niestrawność, nudności, biegunka
|
jadłowstręt, wymioty
|
|
|
|
Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych
|
|
|
|
zapalenie wątroby, żółtaczka zastoinowa
|
niewydolność wątroby
|
|
Zaburzenia skóry i
tkanki podskórnej
|
|
wysypka
skórna, świąd
|
pokrzywka
|
|
obrzęk naczynioruchowy, wykwity pęcherzowe (w tym rumień wielopostaciowy,
zespół
StevensaJohnsona oraz martwica toksycznorozpływna naskórka)
|
| |
|
|
|
|
|
|
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe, tkanki
łącznej i kości
|
|
bóle mięśni, bóle stawów
|
miopatia
|
zapalenie mięśni, rabdomioliza, skurcze mięśni
|
zerwanie ścięgna
|
|
Zaburzenia układu
rozrodczego i
piersi
|
|
|
impotencja
|
|
ginekomastia
|
|
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
|
|
osłabienie, ból w klatce piersiowej, ból pleców, obrzęki obwodowe,
zmęczenie
|
zmęczenie, zwiększenie
masy ciała
|
|
|
Badania laboratoryjne
Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, u pacjentów leczonych atorwastatyną odnotowano zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi. Zmiany te były zwykle niewielkie, przemijające i nie wymagały przerwania leczenia. Klinicznie istotne zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi (> 3-krotnie powyżej wartości prawidłowych) występowało u 0,8% pacjentów leczonych atorwastatyną. Zwiększenie to było zależne od dawki i odwracalne u wszystkich pacjentów.
Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (CK) ponad 3-krotnie przekraczające wartości prawidłowe obserwowano w badaniach klinicznych u 2,5% pacjentów leczonych atorwastatyną, było ono zbliżone do występującego podczas stosowania innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA. Wartości > 10-krotnie wyższe od prawidłowych występowały u 0,4% pacjentów leczonych atorwastatyną (patrz punkt 4.4).
Opisywano następujące działania niepożądane związane ze stosowaniem niektórych statyn: - zaburzenia snu, w tym koszmary senne
- depresja
- pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc, zwłaszcza podczas długotrwałego leczenia
Interakcje
Ryzyko wystąpienia miopatii w trakcie stosowania leku Atorvagen, jak również innych leków z tej grupy, jest zwiększone podczas jednoczesnego stosowania cyklosporyny, fibratów, antybiotyków makrolidowych, w tym erytromycyny, leków przeciwgrzybiczych z grupy azoli, inhibitorów proteazy wirusa HIV oraz niacyny, z bardzo rzadkim występowaniem rozpadu mięśni szkieletowych i niewydolności nerek spowodowanej mioglobinurią. W przypadkach, w których jednoczesne stosowanie tego leku z atorwastatyną jest konieczne, należy starannie rozważyć korzyści i zagrożenia jednoczesnego leczenia.
W razie przyjmowania przez pacjentów leków mogących podwyższać stężenie atorwastatyny w osoczu zaleca się stosowanie mniejszej początkowej dawki atorwastatyny. W przypadku cyklosporyny, klarytromycyny i itrakonazolu, należy rozważyć stosowanie mniejszej dawki maksymalnej atorwastatyny oraz zalecane jest kliniczne monitorowanie pacjentów (patrz punkt 4.4).
Inhibitory cytochromu P 450 3A4
Atorwastatyna jest metabolizowana z udziałem cytochromu P 450 3A4. Może dojść do interakcji podczas jednoczesnego stosowania leku ATORVAGEN z inhibitorami cytochromu P 450 3A4 (cyklosporyna, antybiotyki makrolidowe w tym erytromycyna i klarytromycyna, nefazodon, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, w tym itrakonazol oraz inhibitory proteazy wirusa HIV). Jednoczesne stosowanie tych leków może prowadzić do zwiększenia stężenia atorwastatyny w osoczu, z tego względu należy zachować szczególną ostrożność podczas jednoczesnego stosowania atorwastatyny z tymi lekami (patrz punkt 4.4).
Inhibitory transporterów
Atorwastatyna i jej metabolity są substratami dla transportera OATP1B1. Jednoczesne stosowanie atorwastatyny w dawce 10 mg i cyklosporyny w dawce 5,2 mg/kg/dobę powodowało 7,7-krotny wzrost ekspozycji na działanie atorwastatyny. W przypadkach, w których jednoczesne stosowanie atorwastatyny i cyklosporyny jest konieczne, dawka atorwastatyny nie powinna przekraczać 10 mg.
Erytromycyna, klarytromycyna
Erytromycyna i klarytromycyna są znanymi inhibitorami cytochromu P450 3A4. Jednoczesne stosowanie atorwastatyny w dawce 80 mg jeden raz na dobę oraz erytromycyny (500 mg cztery razy na dobę) powodowało 33% zwiększenie ekspozycji na całkowite działanie atorwastatyny. Jednoczesne stosowanie atorwastatyny w dawce 10 mg jeden raz na dobę oraz klarytromycyny (500 mg dwa razy na dobę) powodowało 3,4-krotny wzrost ekspozycji na atorwastatynę. W przypadkach, w których jednoczesne stosowanie atorwastatyny i klarytromycyny jest nieuniknione, zalecane jest stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej atorwastatyny. Zalecane jest odpowiednie kliniczne monitorowanie pacjentów wymagających stosowania dawki atorwastatyny przekraczającej 40 mg. Itrakonazol
Jednoczesne stosowanie atorwastatyny w dawce 20-40 mg oraz itrakonazolu w dawce 200 mg na dobę powodowało 1,5-2,3-krotny wzrost ekspozycji na atorwastatynę. W przypadkach, w których jednoczesne stosowanie atorwastatyny i itrakonazolu jest konieczne, zalecane jest stosowanie mniejszej dawki podtrzymującej atorwastatyny. Pacjenci wymagający stosowania dawki atorwastatyny przekraczającej 40 mg powinni być klinicznie monitorowani.
Inhibitory proteazy
Jednoczesne stosowanie atorwastatyny oraz inhibitorów proteazy, które są znanymi inhibitorami cytochromu P450 3A4, powodowało wzrost stężenia atorwastatyny w osoczu.
Chlorowodorek diltiazemu
Jednoczesne stosowanie atorwastatyny w dawce 40 mg i diltiazemu w dawce 240 mg powodowało 51% zwiększenie ekspozycji na atorwastatynę. Po rozpoczęciu leczenia diltiazemem lub po modyfikacji dawkowania zalecane jest odpowiednie monitorowanie pacjenta.
Ezetymib
Stosowanie samego ezetymibu może być związane z występowaniem miopatii. Z tego powodu ryzyko miopatii przy jednoczesnym stosowaniu ezetymibu i atorwastatyny jest zwiększone.
Sok grejpfrutowy
Zawiera jeden lub kilka inhibitorów CYP3A4 i może zwiększać w osoczu stężenie leków metabolizowanych z udziałem CYP 3A4. Wypicie 240 ml soku grejpfrutowego powodowało 37% zwiększenie AUC atorwastatyny z 20,4% zmniejszeniem AUC czynnego metabolitu orto-hydroksylowego.
Większa ilość soku grejpfrutowego (ponad 1,2 litra na dobę przez okres 5 dni) zwiększała AUC atorwastatyny 2,5-krotnie, a aktywnych inhibitorów reduktazy HMG-CoA (atorwastatyna i jej metabolity) 1,3-krotnie. Z tego powodu nie zaleca się spożywania dużych ilości soku grejpfrutowego podczas leczenia atorwastatyną.
Induktory cytochromu P450 3A4
Jednoczesne stosowanie atorwastatyny z induktorami cytochromu P450 3A4 (np. efawirenz, ryfampicyna, ziele dziurawca) może prowadzić do różnego stopnia zmniejszenia stężenia atorwastatyny w osoczu. W razie konieczności jednoczesnego stosowania ryfampicyny i atorwastatyny, wskutek podwójnego mechanizmu interakcji ryfampicyny (indukcja cytochromu P450 3A4 i hamowanie transportera OATP1B1 w hepatocytach), zalecane jest jednoczesne przyjmowanie atorwastatyny z ryfampicyną, ponieważ opóźnione podanie atorwastatyny po podaniu ryfampicyny wiązało się ze znacznym zmniejszeniem stężenia atorwastatyny w osoczu.
Werapamil i amiodaron
Nie przeprowadzono badań interakcji atorwastatyny z werapamilem lub amiodaronem. Stwierdzono, że zarówno werapamil, jak i amiodaron hamują aktywność CYP3A4, a jednoczesne podawanie atorwastatyny może powodować zwiększenie ekspozycji na atorwastatynę.
Digoksyna
Jednoczesne wielokrotne podawanie digoksyny i atorwastatyny w dawce 10 mg nie miało wpływu na stężenie digoksyny w osoczu w stanie stacjonarnym. Natomiast stężenie digoksyny wzrastało o 20% podczas jednoczesnego stosowania digoksyny i atorwastatyny w dawce 80 mg raz na dobę. Interakcję tę można wyjaśnić hamowaniem transportu przez białko błonowe, glikoproteinę P. Pacjenci leczeni digoksyną muszą być dokładnie monitorowani.
Doustne środki antykoncepcyjne
Jednoczesne stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających noretysteron oraz etynyloestradiol i atorwastatyny zwiększało stężenie noretysteronu oraz etynyloestradiolu. Należy uwzględnić wzrost stężenia przy wyborze dawki doustnych środków antykoncepcyjnych.
Amlodypina
W badaniach interakcji u zdrowych ochotników jednoczesne stosowanie atorwastatyny w dawce 80 mg i amlodypiny w dawce 10 mg spowodowało wzrost stężenia atorwastatyny o 18%.
Gemfibrozyl/ pochodne kwasu fibrynowego
Stosowanie samych fibratów wiąże się niekiedy z występowaniem miopatii. Ryzyko miopatii wywołanej atorwastatyną może być zwiększone przy jednoczesnym stosowaniu pochodnych kwasu fibrynowego (patrz punkt 4.4). Jednoczesne stosowanie gemfibrozylu w dawce 600 mg dwa razy na dobę powodowało 24% zwiększenie ekspozycji na atorwastatynę.
Leki zobojętniające kwas solny w żołądku
Jednoczesne stosowanie atorwastatyny oraz roztworu doustnych leków zobojętniających zawierających wodorotlenek glinu i wodorotlenek magnezu powodowało zmniejszenie stężenia atorwastatyny i jej czynnych metabolitów w osoczu o około 35%; jednak działanie obniżające stężenie frakcji cholesterolu LDL pozostawało niezmienione.
Warfaryna
Jednoczesne stosowanie atorwastatyny i warfaryny powodowało niewielkie skrócenie czasu protrombinowego podczas pierwszych dni stosowania obu tych leków. Czas protrombinowy powracał do wartości prawidłowych w ciągu 15 dni. Pomimo to pacjenci leczeni warfaryną powinni być ściśle monitorowani przy włączeniu atorwastatyny do leczenia.
Kolestypol
Stężenie atorwastatyny i jej czynnych metabolitów w osoczu było zmniejszone podczas jednoczesnego stosowania atorwastatyny i kolestypolu (o około 25 %). Jednak działanie hipolipemizujące atorwastatyny i kolestypolu stosowanych razem było większe, niż każdego leku podawanego osobno.
Fenazon
Jednoczesne stosowanie przez pewien czas fenazonu i atorwastatyny miało niewielki wpływ lub pozostawało bez wpływu na klirens fenazonu.
Cymetydyna
W badaniu interakcji cymetydyny i atorwastatyny nie stwierdzono żadnych wzajemnych oddziaływań.
Kwas fusydowy
Chociaż nie przeprowadzono badań interakcji atorwastatyny z kwasem fusydowym, jednak po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki poważnych problemów z mięśniami, takich jak rabdomioliza, związanych z jednoczesnym stosowaniem tych leków. Pacjentów należy dokładnie monitorować, w tym oznaczać aktywność kinazy kreatyninowej (CK). Właściwe może być czasowe przerwanie leczenia atorwastatyną.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
