Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Leczenie zaburzeń depresyjnych. Lek może być również stosowany w leczeniu nerwicy natręctw i bulimii.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Zaburzenia depresyjne: zalecana dawka wynosi 20 mg fluoksetyny na dobę. Dawkowanie należy ponownie ocenić i dostosować w razie konieczności po 3-4 tyg. od rozpoczęcia leczenia, a także później, jeśli uzna się to za właściwe ze względów klinicznych. Nerwica natręctw: zalecana dawka wynosi 20-60 mg na dobę. Dawka początkowa w tym przypadku powinna wynosić 20 mg na dobę, a po kilku tyg. stosowania leku może być zwiększona do 60 mg na dobę - należy jednak uwzględnić ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Jeśli w ciągu 10 tyg. nie nastąpi poprawa stanu pacjenta, należy ponownie rozważyć zasadność leczenia fluoksetyną. Jeżeli uzyskano dobrą odpowiedź, można kontynuować leczenie dostosowując dawkę indywidualnie dla każdego pacjenta. Okresowo należy oceniać konieczność dalszego leczenia. Nie wykazano jednak długotrwałej skuteczności leczenia (powyżej 24 tyg.). Bulimia: zalecana dawka dobowa wynosi 60 mg. Nie wykazano długotrwałej skuteczności leczenia (powyżej 3 mies.). Nie należy przekraczać dawki 80 mg fluoksetyny na dobę. Efekty działania leku występują zazwyczaj po paru tygodniach leczenia. U pacjentów w podeszłym wieku na ogół dawka dobowa nie powinna być większa niż 40 mg; maksymalna zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. Należy rozważyć zastosowanie mniejszych dawek dobowych lub większe odstępy w przyjmowaniu dawek u pacjentów z niewydolnością wątroby. U pacjentów z niewydolnością nerek oraz dializowanych także powinno rozpatrzyć się możliwość zmniejszenia dawki albo częstości podawania (stężenie fluoksetyny i jej metabolitów we krwi jest u osób dializowanych na porównywalnym poziomie jak u zdrowych).Fluoksetyna może być podawana zarówno przed posiłkiem, w trakcie, jak i po posiłku.
Działanie
Lek przeciwdepresyjny - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Nie wykazuje powinowactwa do innych receptorów: α1-, α2- i β-adrenergicznych, serotoninergicznych, dopaminergicznych, histaminowych, muskarynowych i receptorów GABA. Po podaniu doustnym dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie w osoczu występuje zwykle 6-8 h od podania. W dużym stopniu wiąże się z białkami osocza. Stały poziom fluoksetyny w osoczu ustala się dopiero po paru tygodniach stosowania. Fluoksetyna jest intensywnie metabolizowana w wątrobie do norfluoksetyny i licznych niezidentyfikowanych metabolitów, które są wydalane z moczem. T0,5 fluoksetyny wynosi 4-6 dni, a jej aktywnego metabolitu (norfluoksetyny) 4-16 dni.
Skład
1 kaps. zawiera 20 mg fluoksetyny w postaci chlorowodorku. Preparat zawiera laktozę i żółcień chinolinową.
Działania niepożądane
Bardzo często: bezsenność (w tym wczesne przebudzenia rano, początkowa bezsenność, bezsenność środkowa), ból głowy, biegunka, nudności, zmęczenie (w tym astenia). Często: zmniejszenie apetytu (w tym anoreksja), lęk, niepokój, nerwowość, napięcie, obniżone libido (w tym utrata libido), zaburzenia snu, niezwykłe sny (w tym koszmary), zaburzenia równowagi, oszołomienie, zaburzenia smaku, letarg, senność (wzmożona senność, sedacja), drżenie, drgawki, niewyraźne widzenie, kołatanie serca, napadowe zaczerwienienie skóry twarzy ( w tym uderzenia gorąca), ziewanie, wymioty, niestrawność, suchość w ustach, wysypka (w tym rumień, rumień złuszczający, potówka czerwona, osutka, rumień przekrwienny, rumień pęcherzowy, rumień wielopostaciowy, rumień plamisty, rumień plamistogrudkowy, wysypka odropodobna, rumień grudkowy, pępkowy rumień przekrwienny), pokrzywka, świąd, nadmierne pocenie się, bóle stawów, częste oddawanie moczu (w tym częstomocz), krwawienie ginekologiczne (w tym krwotok szyjki macicy, zaburzenia czynności macicy, krwawienie z macicy, krwotok narządów rozrodczych, obfite nieregularne miesiączkowanie, krwotok miesiączkowy, krwotok maciczny, nadmierne częste miesiączkowanie, krwawienie pomenopauzalne, krwotok z macicy, krwotok z pochwy), zaburzenia erekcji, zaburzenia wytrysku (w tym brak wytrysku, zaburzenia wytrysku, przedwczesny wytrysk, wytrysk opóźniony, wytrysk wsteczny), zdenerwowanie, dreszcze, zmniejszenie masy ciała. Niezbyt często: depersonalizacja, podwyższony nastrój, euforia, zaburzenia myślenia, zaburzenia orgazmu (brak orgazmu), bruksizm, pobudzenie psychoruchowe, dyskineza, ataksja, zaburzenia równowagi, mioklonie, rozszerzenie źrenic, niedociśnienie, duszność, zaburzenia połykania, łysienie, zwiększona tendencja do powstawania siniaków, zimny pot, drżenie mięśni, trudności w oddawaniu moczu, zaburzenia seksualne, złe samopoczucie, nietypowe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca. Rzadko: reakcje anafilaktyczne, choroba posurowicza, hiponatremia, łagodny stan maniakalny (hipomania), mania, halucynacje, pobudzenie, ataki paniki, konwulsje, akatyzja, zespół policzkowo-językowy, arytmia komorowa (w tym wielokształtny częstoskurcz komorowy, przedłużony odcinek QT w EKG), zapalenie naczyń, rozszerzenie naczyń krwionośnych, zapalenie gardła, ból w przełyku, obrzęk naczynioruchowy, wybroczyny, nadwrażliwość na światło, plamica, skaza krwotoczna, zatrzymanie moczu, mlekotok, nadmierne wydzielanie prolaktyny. Bardzo rzadko: małopłytkowość. Częstość nieznana: nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego zmniejszającego objętość moczu, myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia, zamroczenie, jąkanie się, zespół serotoninowy, zaburzenia pamięci, zawroty głowy, splątanie, nadwrażliwość na światło, szumy uszne, niedociśnienie ortostatyczne, zdarzenia płucne (procesy zapalne o różnej histopatologii i (lub) włóknieniu), krwawienie z nosa, krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym najczęściej krwawienie z dziąseł, krwawe wymioty, krwawienia z odbytnicy, biegunka krwotoczna, krew w kale, krwotok z wrzodu żołądka), idiosynkratyczne zapalenie wątroby, rumień wielopostaciowy (może rozwinąć się zespół Stevensa-Johnsona lub zespół toksycznej nekrolizy naskórka - zespół Lyella), bóle mięśni, zaburzenia oddawania moczu, priapizm, krwotok błony śluzowej, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby. Po zaprzestaniu terapii fluoksetyną zanotowano przypadki zespołu odstawiennego; najczęstszymi objawami zespołu odstawiennego są: zawroty głowy, niepokój, zaburzenia snu, astenia, ból głowy, parestezje, wymioty i nudności.
Interakcje
Fluoksetyna nie może być podawana jednocześnie z inhibitorami MAO zarówno selektywnymi (np. selegiliną) jak i odwracalnymi (np. moklobemidem), ponieważ powodować może objawy podobne do objawów zespołu serotoninowego. W przypadku wystąpienia takich objawów pomocne może być podanie cyproheptadyny lub dantrolenu. W wyniku interakcji fluoksetyny z inhibitorami MAO mogą wystąpić takie objawy jak: hipertermia, sztywność, zaburzenia ze strony układu autonomicznego, mioklonie, zaburzenia koordynacji ruchowej, rozchwianie emocjonalne, na które składają się: drażliwość, splątanie oraz ekstremalne pobudzenie prowadzące czasami do delirium lub śpiączki. Dlatego fluoksetyna nie może być stosowana razem z lekami typu inhibitory MAO i co najmniej 14 dni po zakończeniu przyjmowania inhibitorów MAO. Natomiast okres po zakończeniu przyjmowania fluoksetyny a rozpoczęciem stosowania inhibitorów MAO powinien wynosić co najmniej 5 tyg. (w przypadku długotrwałego stosowania fluoksetyny lub podawania dużych dawek leku należy zachować dłuższą niż 5 tyg. przerwę przed stosowaniem inhibitorów MAO). Fluoksetyna może spowodować zwiększenie stężenia we krwi niektórych leków działających na o.u.n. takich jak: karbamazepina, haloperydol, klozapina, diazepam, alprazolam, lit, fenytoina oraz trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. W niektórych przypadkach zaobserwowano nawet objawy toksyczności. W przypadku konieczności stosowania jednoczesnego tego typu leków, należy rozważyć zmianę schematu dawkowania oraz obserwować pacjenta. Podanie jednoczesne z lekami serotoninergicznymi może zwiększyć efekt działania na receptory 5-HT. Odnotowano nasilenie działania leków z grupy SSRI w przypadku jednoczesnego podania z solami litu lub tryptofanem. Fluoksetyna może hamować izoenzym cytochromu P450 CYP2D6 - podawanie tego preparatu z innymi lekami, których metabolizm związany jest z tym systemem, może prowadzić do interakcji. Stosowanie leków o małym indeksie terapeutycznym i metabolizowanych przez cytochrom P450 CYP2D6 (jak np.: flekainid, enkainid. winblastyna, karbamazepina i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), jednocześnie z fluoksetyną lub do 5 tyg. po jej odstawieniu, może spowodować potrzebę zmniejszenia dawki tych leków. Przy rozpatrywaniu interakcji leku należy zawsze mieć na uwadze jego długi T0,5. Fluoksetyna łączy się z białkami osocza co prowadzić może do interakcji z innymi lekami, które silnie wiążą się z białkami osocza. Może nastąpić gwałtowne uwolnienie fluoksetyny wskutek wyparcia przez substancję o większym powinowactwie do albumin osocza lub zjawisko odwrotne. W badaniach nie zaobserwowano klinicznie istotnych interakcji pomiędzy fluoksetyną a chlorotiazydem, etanolem, sekobarbitalem i tolbutamidem. U pacjentów, którym podawano warfarynę zaobserwowano nasilone działanie przeciwzakrzepowe - należy zachować się ostrożność, u pacjentów poddanych takiej terapii, należy okresowo kontrolować wskaźnik krzepnięcia krwi. Istnieją nieliczne doniesienia o wystąpieniu drgawek u pacjentów poddawanych jednoczesnej terapii fluoksetyną i elektrowstrząsom - należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu tych metod leczenia. Mimo braku danych na temat wpływu fluoksetyny na zwiększenie się stężenia alkoholu we krwi lub zwiększenia działania alkoholu, spożywanie alkoholu podczas terapii fluoksetyną nie jest wskazane. Fluoksetyny nie powinno się podawać jednocześnie z preparatami ziołowymi zawierającymi dziurawiec zwyczajny, ponieważ może dojść do nasilenia działań niepożądanych.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na fluoksetynę lub którykolwiek składnik leku. Fluoksetyna nie może być podawana jednocześnie z inhibitorami MAO zarówno selektywnymi (np. selegiliną) jak i odwracalnymi (np. moklobemidem), ponieważ powodować może objawy podobne do objawów zespołu serotoninowego. W przypadku wystąpienia takich objawów pomocne może być podanie cyproheptadyny lub dantrolenu. W wyniku interakcji fluoksetyny z inhibitorami MAO mogą wystąpić takie objawy jak: hipertermia, sztywność, zaburzenia ze strony układu autonomicznego, mioklonie, zaburzenia koordynacji ruchowej, rozchwianie emocjonalne, na które składają się: drażliwość, splątanie oraz ekstremalne pobudzenie prowadzące czasami do delirium lub śpiączki. Dlatego fluoksetyna nie może być stosowana razem z lekami typu inhibitory MAO i co najmniej 14 dni po zakończeniu przyjmowania inhibitorów MAO. Natomiast okres po zakończeniu przyjmowania fluoksetyny a rozpoczęciem stosowania inhibitorów MAO powinien wynosić co najmniej 5 tyg. (w przypadku długotrwałego stosowania fluoksetyny lub podawania dużych dawek leku należy zachować dłuższą niż 5 tyg. przerwę przed stosowaniem inhibitorów MAO).
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
