Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Dorośli: Leczenie stanów depresyjnych o różnej etiologii i symptomatologii, np. endogenne, reaktywne, nerwicowe, organiczne, maskowane oraz inwolucyjne postaci depresji, depresje związane ze schizofrenią oraz zaburzeniami osobowości. Zespoły depresyjne związane z podeszłym wiekiem, w przebiegu przewlekłych stanów bólowych i przewlekłych chorób somatycznych. Zespoły natręctw. Fobie i napady lęku. Dzieci i młodzież: Moczenie nocne (tylko u dzieci powyżej 5 rż. i pod warunkiem wykluczenia przyczyn organicznych).
Dawkowanie
Doustnie. Dawkowanie powinno być ustalone indywidualnie i dostosowane do stanu pacjenta. W celu uzyskania optymalnego efektu należy stosować możliwie najmniejszą dawkę i w razie konieczności ostrożnie ją zwiększać, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku i młodocianych. Depresja, zespoły natręctw, fobie: początkowo 1 tabl. 25 mg 2-3 razy na dobę lub 1 tabl. 75 mg raz na dobę, najlepiej wieczorem; podczas pierwszego tygodnia leczenia dawkę dobową stopniowo zwiększać np. o 25 mg co kilka dni (w zależności od tolerancji na lek), do 4-6 tabl. 25 mg lub 2 tabl. 75 mg; w ciężkich przypadkach dawkę można zwiększyć maksymalnie do 250 mg na dobę; po uzyskaniu wyraźnej poprawy należy przejść na dawkowanie podtrzymujące - zazwyczaj 2-4 tabl. 25 mg lub 1 tabl. 75 mg raz na dobę. Napady lęku, agorafobia: początkowo 10 mg na dobę, w zależności od tolerancji dawkę należy zwiększać do 25-100 mg, aż do osiągnięcia zadowalającego stanu klinicznego, w razie konieczności dawkę zwiększyć do 150 mg; zaleca się nie przerywać leczenia przez co najmniej 6 miesięcy i w tym okresie powoli zmniejszać dawkę podtrzymującą. Pacjenci w podeszłym wieku: początkowo 1 tabl 10 mg na dobę, następnie dawkę zwiększa się aż do osiągnięcia po 10 dniach 30-50 mg na dobę, dawkę tę należy utrzymać przez cały okres leczenia. Moczenie nocne, dzieci powyżej 5 rż. i młodzież: początkowo dzieci 5-8 lat: 2-3 tabl. 10 mg, dzieci 9-12 lat: 1-2 tabl. 25 mg, dzieci powyżej 12 lat: 1-3 tabl. 25 mg; większe dawki stosować, gdy nie nastąpiła pełna odpowiedź na leczenie w ciągu 1 tyg.; preparat podawać wieczorem po posiłku, przy moczeniach we wczesnych godzinach nocnych część dawki należy podawać wcześniej (ok. godz. 16); po osiągnięciu wymaganej odpowiedzi klinicznej, leczenie kontynuować przez 1-3 miesięcy, a dawkę stopniowo zmniejszać. Brak doświadczeń w stosowaniu leku u dzieci w wieku poniżej 5 rż.
Działanie
Preparat o działaniu psychotropowym z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Jego mechanizm działania polega na hamowaniu zwrotnego wychwytu noradrenaliny i serotoniny, uwalnianych do szczelin synaptycznych. Posiada właściwości α1-adrenolityczne, cholinolityczne, przeciwhistaminowe i przeciwserotoninergiczne. Klomipramina działa na wszystkie komponenty zespołu depresyjnego, w tym na spowolnienie psychomotoryczne, obniżony nastrój oraz lęk, a także ma specyficzne działanie w zespołach natręctw. Odpowiedź kliniczna jest zwykle obserwowana po 2-3 tyg. leczenia. Po podaniu doustnym klomipramina całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego, dostępność biologiczna ze względu na efekt pierwszego przejścia wynosi ok. 50%. W 97,6 % wiąże się z białkami osocza. T0,5 wynosi około 21 h. Klomipramina jest metabolizowana w wątrobie, a wydalana w 2/3 z moczem i 1/3 z kałem. Przenika do mleka matki, osiągając stężenia zbliżone do stężeń w osoczu.
Skład
1 tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 75 mg chlorowodorku klomipraminy.
Działania niepożądane
Działania niepożądane są zwykle łagodne i przemijające, ustępują w miarę trwania leczenia lub po zmniejszeniu dawki. Bardzo często: senność, niepokój, zmęczenie, wzmożony apetyt; zawroty głowy, drżenie, ból głowy, drgawki; zaburzenia akomodacji oka, zamazane widzenie; zaburzenia oddawania moczu; nudności, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia; drgawki kloniczne mięśni; zaburzenia libido, zaburzenia potencji; pocenie się; zwiększenie masy ciała. Często: splątanie, dezorientacja, omamy (zwłaszcza u osób w podeszłym wieku oraz z chorobą Parkinsona); stany lękowe, pobudzenie, zaburzenia snu, mania, łagodne stany maniakalne, agresywność, zaburzenia pamięci, depersonalizacja, nasilenie depresji, zaburzenia koncentracji, bezsenność, koszmary nocne, ziewanie; zaburzenia mowy, parestezje; rozszerzenie źrenic; niedociśnienie ortostatyczne; częstoskurcz zatokowy, kołatanie serca, klinicznie nieistotne zmiany w zapisie EKG (zmiany dotyczące odstępu ST i załamka T) u pacjentów z prawidłową czynnością serca; wymioty, dolegliwości brzuszne, biegunka, brak łaknienia; osłabienie mięśni, wzmożone napięcie mięśniowe; zwiększenie aktywności aminotransferaz; alergiczne odczyny skórne (wysypka, pokrzywka), wrażliwość na światło, świąd; mlekotok, powiększenie piersi; zaburzenia smaku, szum uszny, uderzenia gorąca. Niezbyt często: uczynienie objawów psychotycznych; ataksja; wzrost ciśnienia krwi; niemiarowość. Rzadko: zaburzenia przewodzenia (np. poszerzenie zespołu QRS, wydłużenie odstępu QT, zmiany odstępu PQ, blok odnogi pęczka przedsionkowo-komorowego, torsades de pointes, szczególnie u pacjentów z hipokaliemią). Bardzo rzadko: zmiany w zapisie EEG, jaskra; zatrzymanie moczu; zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez żółtaczki; obrzęk (miejscowy lub uogólniony), utrata włosów; zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego; zapalenie pęcherzyków płucnych na tle alergicznym (zapalenie płuc) z eozynofilią lub bez eozynofilii, układowe reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne, w tym niedociśnienie; hiperpyreksja; leukopenia, agranulocytoza, trombocytopenia, eozynofilia, plamica. Objawy odstawienne, po nagłym odstawieniu preparatu lub zmniejszeniu dawki: nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, bezsenność, ból głowy, nerwowość, lęk. Częstość nieznana: zachowania samobójcze, złamania. U pacjentów ze schizofrenią otrzymujących trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne obserwowano uczynienie psychozy. Preparaty te mogą również wywoływać, zwłaszcza w nocy, psychozy farmakogenne (z majaczeniem), szczególnie u pacjentów skłonnych do takich reakcji i pacjentów w podeszłym wieku, ustępują one w ciągu kilku dni od odstawienia leku. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą powodować porażenną niedrożność jelit, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku oraz pacjentów obłożnie chorych oraz zwiększać częstość powstawania próchnicy zębów.
Interakcje
Nie powinno się stosować preparatu wraz z lekami przeciwarytmicznymi (tj. chinidyna, propafenon). Klomipramina może zmniejszać lub znosić hipotensyjne działanie guanetydyny, betanidyny, rezerpiny, klonidyny i α-metyldopy. Pacjenci, u których konieczne jest leczenie nadciśnienia tętniczego powinni otrzymywać leki hipotensyjne innego typu (np. leki rozszerzające naczynia lub blokujące receptory ß-adrenergiczne). Preparat może wzmagać działanie na układ sercowo naczyniowy: adrenaliny, noradrenaliny, izoprenaliny, efedryny, fenylefryny oraz może potęgować działanie alkoholu lub innych środków hamujących o.u.n. (np. barbituranów, benzodiazepin oraz środków stosowanych do znieczulenia ogólnego). Klomipramina może wzmagać działanie leków neuroleptycznych (np. pochodne fenotiazyny) i leków antycholinergicznych (np. leków stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona, leki przeciwhistaminowe, pochodne atropiny, pochodne biperydenu) na źrenicę oka, o.u.n., jelita i pęcherz moczowy. Neuroleptyki mogą powodować zwiększenie osoczowych stężeń trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, obniżenie progu drgawkowego i wystąpienie drgawek. Jednoczesne stosowanie z tiorydazyną może wywołać ciężkie zaburzenia rytmu serca. Równoczesne podawanie preparatu i selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych oraz litu może prowadzić do addytywnego działania na układ serotoninergiczny i wystąpienia zespołu serotoninowego. Leki z grupy SSRI (inhibitory CYP2D6 tj. fluoksetyna, paroksetyna, sertralina), inhibitory CYP1A2 i CYP2C19 (np. fluwoksamina) mogą również zwiększać osoczowe stężenie klomipraminy, nawet około 4-krotnie przy podawaniu fluwoksaminy. Jednoczesne stosowanie preparatu i leków moczopędnych może prowadzić do hipokaliemii, która zwiększa ryzyko wydłużenia odstępu QTc i wystąpienia torsades de pointes. Równoczesne podawanie preparatu i cymetydyny może zwiększać osoczowe stężenie preparatu, którego dawki należy zmniejszyć. Brak doniesień o interakcji preparatu z estrogenami. Odnotowano przypadki gdy stosowanie estrogenów i imipraminy - leku należącego do grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych,powodowało nasilone działania niepożądane i odpowiedź terapeutyczną, stąd zaleca się monitorowanie leczenia i modyfikacji dawki leku. Metylfenidat może zwiększać stężenie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, potencjalnie hamując ich metabolizm, konieczne może okazać się zmniejszenie dawki leku przeciwdepresyjnego. Niektóre trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne nasilają działanie przeciwzakrzepowe leków z grupy kumaryny tj. warfaryna, brak informacji dotyczącej klomipraminy, jednak zaleca się uważne kontrolowanie parametrów protrombinowych krwi. Jednoczesne podawanie leków, indukujących enzymy cytochromu P-450, w szczególności CYP3A4, CYP2C19 i (lub) CYP1A2 może nasilać metabolizm i zmniejszać skuteczność preparatu. Leki indukujące CYP3A i CYP2C (tj. ryfampicyna) i leki przeciwdrgawkowe mogą zmniejszać stężenie klomipraminy. Czynniki indukujące CYP1A2 (np. nikotyna/składniki dymu papierosowego) zmniejszają osoczowe stężenia trójpierścieniowych leków. U palaczy stężenie klomipraminy w stanie stacjonarnym były dwukrotnie mniejsze niż u osób niepalących. Klomipramina jako inhibitor aktywności CYP2D6 może zwiększać stężenie jednocześnie podawanych związków głównie usuwanych przez CYP2D6 u osób z fenotypem warunkującym szybki metabolizm. Zaleca się zachować 2-3 tyg. przerwy przed leczeniem i po leczeniu fluoksetyną.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na klomipraminę lub inne składniki preparatu. Nadwrażliwość krzyżowa na trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne z grupy benzodiazepin. Okres bezpośrednio po zawale mięśnia sercowego. Wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT. Nie należy stosować równocześnie oraz w ciągu 14 dni przed rozpoczęciem lub po zakończeniu leczenia inhibitorami MAO. Nie zaleca się również jednoczesnego podawania selektywnych, odwracalnych inhibitorów MAO-A (tj. moklobemid).
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
