Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Działania niepożądane
- Interakcje
- Przeciwwskazania
Opis
Nadciśnienie tętnicze. Przewlekła stabilna i naczynioskurczowa dławica piersiowa.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: początkowa dawka leku w leczeniu nadciśnienia tętniczego jak i dławicy piersiowej wynosi 5 mg raz na dobę; dawkę można zwiększyć do max. dawki 10 mg na dobę (w dawce pojedynczej) w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, amlodypinę stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami α-adrenolitycznymi, lekami β-adrenolitycznymi oraz inhibitorami konwertazy angiotensyny. U pacjentów z dławicą piersiową, amlodypina może być stosowana w monoterapii lub w połączeniu z innymi preparatami przeciw dławicy piersiowej. Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków blokujących receptory beta-adrenergiczne oraz inhibitorów konwertazy angiotensyny nie wymaga modyfikowania dawki amlodypiny. Szczególne grupy pacjentów. Osoby w podeszłym wieku: u pacjentów w podeszłym wieku zaleca się normalny schemat dawkowania, jednak podczas zwiększania dawki należy zachować ostrożność. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: ze względu na brak ustalonego schematu, należy zachować szczególną ostrożność. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, należy rozpocząć od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo należy ją zwiększać. Pacjenci z zaburzoną czynnością nerek: Zmiany stężenia amlodypiny w surowicy nie są skorelowane ze stopniem uszkodzenia nerek, dlatego zaleca się normalny schemat dawkowania; amlodypina nie jest usuwana z organizmu przez dializę. Dzieci i młodzież z nadciśnieniem tętniczym w wieku od 6 do 17 lat.: dawka początkowa 2,5 mg raz na dobę; jeśli po 4 tyg. nie uzyskano pożądanych wartości ciśnienia tętniczego, może być zwiększona do 5 mg raz na dobę.
Działanie
Selektywny antagonista kanału wapniowego, głównie z działaniem naczyniowym, pochodna dihydropirydyny. Amlodypina hamuje przezbłonowy napływ jonów do komórek mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego wynika z bezpośredniego działania rozkurczającego mięśni gładkich naczyń krwionośnych. W łagodzeniu objawów dławicy piersiowej prawdopodobne są dwa mechanizmy działania leku. Według pierwszego, amlodypina zmniejsza niedotlenienie mięśnia serca poprzez rozszerzanie tętniczek przedwłosowatych i tym samym zmniejsza całkowity opór obwodowy (obciążenie następcze), który musi pokonać serce. Ponieważ częstość skurczów serca pozostaje niezmieniona, działanie to zmniejsza zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen. Drugi mechanizm: amplodypina rozszerza główne tętnice i tętniczki wieńcowe zarówno w obszarach niezmienionych, jak i zmienionych wskutek niedokrwienia, co powoduje zwiększenie podaży tlenu w mięśniu sercowym u pacjentów z napadami dławicy typu Prinzmetala. Po doustnym podaniu dawek terapeutycznych, amlodypina jest dobrze wchłaniana, a Cmax w surowicy występuje po 6-12 h od podania dawki. Całkowitą biodostępność amlodypiny ocenia się na 64-80%; nie ulega ona zmianie pod wpływem pokarmu. Amlodypina w znacznym stopniu ulega przemianie w wątrobie do nieczynnych metabolitów. Około 10% leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem i tą samą drogą ulega wydaleniu około 60% metabolitów. T0,5 eliminacji amlodypiny w fazie końcowej wynosi 35 – 50 h (co umożliwia dawkowanie raz na dobę).
Skład
1 tabl. zawiera 10 mg amlodypiny w postaci bezylanu.
Działania niepożądane
Często: senność, zawroty głowy, bóle głowy (zwłaszcza na początku leczenia), uderzenia gorąca, ból brzucha, nudności, obrzęk kostek, obrzęk, zmęczenie. Niezbyt często: bezsenność, zamiany nastroju (w tym lęk), depresja, drżenie, zaburzenia smaku, omdlenia, zwiększona potliwość, parestezje, zaburzenia widzenia ( w tym podwójne widzenie), szumy uszne, kołatanie serca, niedociśnienie, duszność, nieżyt błony śluzowej nosa, wymioty, niestrawność, zmiany rytmu wypróżnień ( w tym biegunka i zaparcie), suchość w jamie ustnej, łysienie, plamica, przebarwienia skóry, nadmierna potliwość, świąd, rumień, wysypka, bóle stawów, bóle mięśni, kurcze mięśni, bóle pleców, zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększenie częstotliwości oddawania moczu, impotencja, ginekomastia, ból w klatce piersiowej, osłabienie, ból, złe samopoczucie, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała. Rzadko: splątanie. Bardzo rzadko: zaburzeni krwi i układu chłonnego (leukopenia, małopłytkowość), reakcje alergiczne, zbyt niski poziom cukru, splątanie, wzmożone napięcie mięśniowe, neuropatia obowodowa, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca, zapalenie naczyń, kaszel, zapalenie trzustki, zapalenie żołądka, rozrost dziąseł, zaburzenia czynności wątroby. Lek może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na sprawność psychomotoryczną, zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. U osób przyjmujących preparat Amlomyl, które odczuwają zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności, zdolność reakcji może być zaburzona.
Interakcje
Ze względu na zwiększenie wpływu amlodypiny na organizm skutkujące zwiększonym ryzykiem zmniejszenia ciśnienia tętniczego, przy jednoczesnym stosowaniu silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy takie jak erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem), szczególnie widocznego u osób starszych, należy ostrożnie dopasować dawkę oraz kontrolować leczenie. Jednoczesne stosowanie induktorów CYP3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca) może powodować zmniejszenie stężenia amlodypiny w osoczu, należy więc zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków. Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane ze względu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanału wapniowego, takich jak amlodypina, u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej. Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia krwi sumuje się z działaniem obniżającym ciśnienie krwi innych preparatów o właściwościach przeciwnadciśnieniowych. Ze względu na ryzyko podwyższonego stężenia takrolimusu we krwi, przy jednoczesnym stosowaniu takrolimusu i amplodypiny, należy monitorować stężenie takrolimusu we krwi i w razie konieczności, dostosować dawki takrolimusu. U pacjentów po przeszczepieniu nerki, stosujących amlodypinę, należy monitorować stężenie cyklosporyny, a w razie konieczności zmniejszyć jej dawkę. Jednoczesne wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce 80 mg może prowadzić do znacznego zwiększenia narażenia na symwastatynę - u pacjentów stosujących amlodypinę należy zmniejszyć dawkęsymwastatyny do 20 mg na dobę. W badaniach klinicznych dotyczących interakcji amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, warfaryny lub cyklosporyny.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na amlodypinę, pochodne dihydropirydyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie niedociśnienie tętnicze. Wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny). Zwężenie drogi odpływu lewej komory (np. w ciężkim zwężeniu zastawki aortalnej). Hemodynamiczna niestabilna niewydolność serca po przebyciu ostrego zawału mięśnia sercowego.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
