Spis treści
- Opis
- Dawkowanie
- Działanie
- Skład
- Przeciwwskazania
- Działania niepożądane
- Interakcje
Opis
Lek jest stosowany w leczeniu: - wysokiego ciśnienia tętniczego (nadciśnienia tętniczego), - bólu w klatce piersiowej spowodowanego zwężeniem tętnic wieńcowych serca (dławica piersiowa) lub występującego niezbyt często bólu w klatce piersiowej, spowodowanego skurczem tętnic wieńcowych serca.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: dawka początkowa zarówno w leczeniu nadciśnienia tętniczego, jaki dławicy piersiowej wynosi 5 mg raz na dobę; dawkę można zwiększyć maksymalnie do 10 mg na dobę, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, preparat stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami α- i β-adrenolitycznymi oraz inhibitorami ACE. U pacjentów z dławicą piersiową, preparat może być stosowany w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi. Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków β-adrenolitycznych oraz inhibitorów ACE nie wymaga modyfikowania dawki amlodypiny. Dzieci 6-17 lat: w leczeniu nadciśnienia tętniczego dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę, jeśli po 4 tyg. nie osiągnięto docelowego ciśnienia krwi, może być zwiększona do 5 mg raz na dobę. Nie badano stosowania amlodypiny u dzieci i młodzieży w dawkach większych niż 5 mg na dobę. Dzieci poniżej 6 lat: brak dostępnych danych. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek; amlodypina nie jest eliminowana z organizmu podczas dializy. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkich dostępnych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się zazwyczaj stosowaną dawkę, należy jednak zachować ostrożność podczas zwiększania dawki.
Działanie
Doustnie. Dorośli: dawka początkowa zarówno w leczeniu nadciśnienia tętniczego, jaki dławicy piersiowej wynosi 5 mg raz na dobę; dawkę można zwiększyć maksymalnie do 10 mg na dobę, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, preparat stosowano jednocześnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi, lekami α- i β-adrenolitycznymi oraz inhibitorami ACE. U pacjentów z dławicą piersiową, preparat może być stosowany w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami przeciwdławicowymi. Jednoczesne stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, leków β-adrenolitycznych oraz inhibitorów ACE nie wymaga modyfikowania dawki amlodypiny. Dzieci 6-17 lat: w leczeniu nadciśnienia tętniczego dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę, jeśli po 4 tyg. nie osiągnięto docelowego ciśnienia krwi, może być zwiększona do 5 mg raz na dobę. Nie badano stosowania amlodypiny u dzieci i młodzieży w dawkach większych niż 5 mg na dobę. Dzieci poniżej 6 lat: brak dostępnych danych. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek; amlodypina nie jest eliminowana z organizmu podczas dializy. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkich dostępnych. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się zazwyczaj stosowaną dawkę, należy jednak zachować ostrożność podczas zwiększania dawki.
Skład
1 tabl. zawiera 10 mg amlodypiny w postaci bezylanu.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na amlodypinę, inne pochodne dihydropirydyny lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie niedociśnienie. Wstrząs, w tym wstrząs kardiogenny. Zwężenie drogi odpływu z lewej z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aortalnej znacznego stopnia). Niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po ostrym zawale mięśnia sercowego.
Działania niepożądane
Bardzo rzadko: zmniejszenie liczby krwinek białych, które może powodować niewyjaśnioną gorączkę, ból gardła i objawy podobne do grypy (leukopenia); zmniejszenie liczby płytek krwi, które może powodować łatwiejsze niż zwykle powstawanie siniaków lub krwawienia z nosa (trombocytopenia), reakcje alergiczne, zwiększenie stężenia cukru we krwi, uczucie bólu lub drętwienia rąk i stóp (neuropatia obwodowa), zwiększone, napięcie mięśni (hipertonia), szybka czynność serca (tachykardia), ból w klatce piersiowej, na początku leczenia może wystąpić nasilenie dławicy piersiowej, zapalenie naczyń krwionośnych, kaszel, zapalenie żołądka, zapalenie trzustki, obrzęk dziąseł (rozrost dziąseł), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zażółcenie skóry i białkówek oczu, które może być spowodowane zaburzeniem czynności lub zapaleniem wątroby, reakcje alergiczne z obrzękiem skóry twarzy lub rąk i nóg, zwiększona wrażliwość na światło (nadwrażliwość na światło), obrzęk warg i języka oraz błon śluzowych jamy ustnej lub gardła, powodujący trudności w oddychaniu i połykaniu (obrzęk naczynioruchowy). Jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do oddziału pomocy doraźnej najbliższego szpitala. Niezbyt często: zaburzenia snu, drażliwość, depresja, zmiany nastroju, w tym lęk, niekontrolowane drżenie, omdlenie, mrowienie (parestezje), zmniejszona wrażliwość (niedoczulica), zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, dzwonienie w uszach (szum uszny), szybka lub nierówna czynność serca (kołatanie serca), niskie ciśnienie tętnicze, trudności w oddychaniu, zapalenie błony śluzowej nosa (nieżyt błony śluzowej nosa), wymioty, biegunka, zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność, uczucie mrowienia i pieczenia skóry (wyprysk), świąd, wysypka, łysienie, zwiększona potliwość, odbarwienia skóry, wysypka skórna spowodowana krwawieniem z małych naczyń krwionośnych do skóry (plamica), kurcze mięśni, ból pleców, ból mięśni i ból stawów, zwiększenie częstości oddawania moczu, nadmierne oddawanie moczu w nocy, zaburzenia oddawania moczu, impotencja, powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia), ból w klatce piersiowej, uczucie osłabienia, ból, ogólnie złe samopoczucie, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała. Rzadko: dezorientacja. Często: ból głowy (zwłaszcza na początku leczenia), senność, zawroty głowy, nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca (zwłaszcza na początku leczenia), nudności, ból brzucha, obrzęk w okolicy kostek, gromadzenie się wody w tkankach (obrzęki), zmęczenie.
Interakcje
Silne lub umiarkowane inhibitory CYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy np. erytromycyna, klarytromycyna, werapamil lub diltiazem) mogą znacznie zwiększać stężenie amlodypiny we krwi (co może zwiększać ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego) szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku - może być konieczna kontrola kliniczna oraz odpowiednie dostosowanie dawki. Stosowanie amlodypiny z grejpfrutem lub z sokiem grejpfrutowym nie jest wskazane, ze względu na możliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać działanie hipotensyjne. Stosowanie amlodypiny z induktorami CYP3A4 może zmieniać jej stężenie w osoczu. Podczas stosowania amlodypiny, zwłaszcza z silnymi induktorami CYP3A4 (np. ryfampicyny, ziela dziurawca) jak i po jego zakończeniu, należy kontrolować ciśnienie krwi i w razie konieczności rozważyć modyfikację dawki. Ze względu na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów kanału wapniowego u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej (dantrolen i.v.). Jednoczesne stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych z amlodypiną nasila działanie hipotensyjne. Istnieje ryzyko zwiększenia stężenia takrolimusu we krwi podczas jednoczesnego stosowania z amlodypiną, aby uniknąć toksyczności takrolimusu, podawanie amlodypiny u pacjentów leczonych takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi i w razie potrzeby dostosowanie jego dawki. U pacjentów po przeszczepie nerki obserwowano zmienne wzrosty minimalnego stężenia cyklosporyny (średnia 0% -40%); należy rozważyć monitorowanie stężenia cyklosporyny u pacjentów po przeszczepie nerki przyjmujących amlodypinę, oraz zmniejszenie dawki cyklosporyny w razie potrzeby. Wielokrotne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg z symwastatyną w dawce 80 mg spowodowało 77% wzrost ekspozycji na symwastatynę w porównaniu do monoterapii symwastatyną - u pacjentów leczonych amlodypiną należy ograniczyć dawki symwastatyny do 20 mg na dobę. Amlodypina nie wpływa na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny, warfaryny lub cyklosporyny.
Pamiętaj!
Odbiór w Aptece tylko po okazaniu ważnej recepty.
Sprzedaż produktu nastąpi zgodnie z odpłatnością podaną na recepcie i zgodnie z obwiązującym w dniu sprzedaży Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.
