Biegunka, z którą możemy szybko sobie poradzić przy użyciu naturalnych metod, jest dolegliwością o charakterze ostrym, spowodowanym najczęściej wpływem czynników zewnętrznych. Jeśli mamy do czynienia z biegunką przewlekłą, zwykle jest ona objawem innego schorzenia chronicznego i wymaga konsultacji lekarskiej oraz leczenia właściwej choroby.
Spis treści:
- Objawy biegunki o charakterze ostrym
- O czym świadczy biegunka ostra?
- Jak postępować przy zakażeniach i zatruciach przewodu pokarmowego?
- Jakie leki homeopatyczne warto mieć pod ręką w przypadku biegunki?
- Kiedy do szpitala?
Natomiast w większości przypadków biegunka ostra jest krótkotrwałym, samoistnie ustępującym stanem, który nie stanowi większego zagrożenia dla zdrowia. Zawsze jednak wymaga podjęcia środków zaradczych, szczególnie jeśli dotyczy niemowląt i małych dzieci, u których utrata wody i elektrolitów następuje dość szybko i może stanowić zagrożenie dla maluchów.
Objawy biegunki o charakterze ostrym
Do najczęściej występujących objawów w przebiegu biegunki zaliczamy:
- ból brzucha – z reguły typu skurczowego, ale może też być palący lub kłujący
- ogólne osłabienie – któremu towarzyszy złe samopoczucie, często także brak apetytu
- gorączka – czasem obecne są też dreszcze
- wymioty – możliwe, lecz nie zawsze towarzyszące biegunce
- stolec o nieprawidłowej konsystencji – zwykle jest on luźny, wodnisty, o nieprzyjemnym zapachu, może być drażniący, zawierać domieszkę krwi, ropy lub śluzu; dość często zawiera resztki niestrawionego pokarmu
- nagłe, gwałtowne parcie na stolec – niekiedy trudne do powstrzymania, zwłaszcza u dzieci
Przedłużająca się, uporczywa biegunka grozi odwodnieniem, szczególnie u niemowląt, małych dzieci lub schorowanych, osłabionych osób w podeszłym wieku.
O czym świadczy biegunka ostra?
Biegunka może być efektem działania takich czynników jak między innymi:
- zatrucie pokarmowe
- spożycie jedzenia nieświeżego, przechowywanego w niewłaściwych warunkach lub wielokrotnie rozmrażanego
- zakażenie rotawirusami – znane bardziej jako tak zwana grypa żołądkowo-jelitowa lub jelitówka
- zakażenie bakteryjne – do najczęściej spotykanych należy zakażenie Salmonellą; należy ono do poważniejszych infekcji i wymaga hospitalizacji
- nieprzestrzeganie zasad higieny – np. jedzenie nieumytych owoców i warzyw, jedzenie brudnymi rękoma lub stołowanie się w przypadkowych miejscach, np. podczas podróży
- działanie niepożądane leków chemicznych
- stres – jeśli biegunka rozwija się wskutek nadmiernego napięcia emocjonalnego, zdenerwowania, nerwowego oczekiwania (np. przed egzaminem) lub niepokoju na różnym tle
Najczęściej jednak mamy do czynienia z biegunką o charakterze infekcyjnym, która jest wynikiem zakażenia drobnoustrojami chorobotwórczymi z zewnątrz. Często wówczas towarzyszą jej takie objawy dodatkowe jak: wymioty, gorączka, wyczerpanie, silne bóle brzucha, postępujące odwodnienie. Również powszechne są biegunki, będące rezultatem zatrucia pokarmowego lub przejedzenia się.
W obu przypadkach należy odpowiednio szybko zareagować, modyfikując dietę, stosując naturalne środki lecznicze oraz wdrażając właściwe postępowanie, które szybko pomoże pozbyć się przykrych dolegliwości.
Jak postępować przy zakażeniach i zatruciach przewodu pokarmowego?
Pierwszymi krokami, jakie należy wdrożyć przy leczeniu ostrych przypadłości przewodu pokarmowego jest przede wszystkim regularne i systematyczne nawadnianie chorego, podawanie elektrolitów, zastosowanie odpowiedniej diety, a wręcz radykalne ograniczenie jedzenia. W cięższych przypadkach może być konieczne podanie leków przeciwbakteryjnych, a niekiedy hospitalizacja
Zawsze korzystnie zadziała włączenie do leczenia naturalnych leków homeopatycznych, które szybko łagodzą dolegliwości i skutecznie potrafią opanować chorobę. Ważne, że można je podawać chorym w każdym wieku, nawet niemowlętom i małym dzieciom oraz bardzo osłabionym, starszym osobom.
Podstawowe zasady postępowania to zatem:
Nawadnianie chorego
Osoba cierpiąca z powodu biegunki i wymiotów szybko traci sporą ilość płynów ustrojowych. Może to w krótkim czasie grozić niebezpiecznym odwodnieniem. Dlatego tak ważne jest systematyczne i regularne nawadnianie pacjenta. Płyny powinny być podawane powoli i w małych objętościach. Organizm nie jest wtedy w stanie przyswoić większych ilości na raz. Ponadto ze względu na podrażnienie chorego przewodu pokarmowego nie należy obciążać nadmiernie żołądka dużą ilością płynu, aby nie wywołać lub nie nasilić wymiotów.
Płyny należy zatem podawać łyżeczką, jedną łyżeczkę co kilka minut, a w miarę ustępowania objawów można zwiększać ilość i częstotliwość. Najlepsza do nawadniania jest słaba czarna herbata, posłodzona cukrem, w ilości około dwóch łyżeczek na szklankę herbaty. Cukier szybko przekształca się w glukozę, która jest niezbędna w celu uzupełnienia zapasów szybko traconej energii. Czarna herbata natomiast zawiera związki, zwane garbnikami. Mają one działanie ściągające i przeciwzapalne, zatem pomagają zmniejszyć stan zapalny i ułatwiają zwalczanie szkodliwych wirusów. W efekcie istotnie wspierają leczenie przewodu pokarmowego i jego regenerację w przebiegu zakażenia lub zatrucia. 
W celu zapobiegania odwodnieniu korzystnie będzie działać również podawanie samej wody, jeśli się zdarzy, że nawet herbata podrażnia żołądek. A jeszcze lepiej jest podawać ją razem z właściwymi elektrolitami. Preparaty takie zawierają glukozę, sód i potas i są powszechnie dostępne w aptekach. Ich podawanie pozwoli uzupełnić straty cennych pierwiastków z organizmu i zapobiegnie odwodnieniu.
Właściwa dieta
Odpowiednia dieta jest niezbędnym elementem terapeutycznym w schorzeniach przewodu pokarmowego. Chory żołądek i jelita nie są w stanie prawidłowo przyswajać i trawić pożywienia, więc jedzenie musi być naprawdę lekkostrawne. Chorej osobie można podawać ryż ugotowany na wodzie, duszone jabłka, marchwiankę, gotowane pulpety, ziemniaki, czy suchary. Zdecydowanie trzeba odstawić surowe warzywa i owoce, soki owocowe, mleko i jego przetwory, kawę, alkohol, słodycze, tłuste posiłki oraz wszelkie dania ciężkostrawne.
Czasem najlepiej w ogóle zrezygnować z jedzenia na czas choroby i największego nasilenia objawów. Oprócz tego bowiem, że układ pokarmowy jest niewydolny i nie funkcjonuje prawidłowo, to również procesy trawienne zabierają mnóstwo energii, której chory organizm potrzebuje na wyzdrowienie i walkę ze szkodliwymi czynnikami. Odstawienie jedzenia na 1-2 dni na pewno nie zaszkodzi chorej osobie, która będzie mogła łatwo nadrobić straty kaloryczne po powrocie do zdrowia. Jeśli zatem chory w ogóle nie ma ochoty na jedzenie, nie należy go do tego w żadnym razie zmuszać i przekonywać.
Zapewnienie probiotyków
Preparaty probiotyczne odgrywają niezwykle ważną rolę w schorzeniach, przebiegających z biegunką i wymiotami. Dostarczają one szczepów korzystnych bakterii, które zasilają i wspomagają naturalną florę jelitową, nadwerężoną podczas choroby. Prawidłowa flora bakteryjna jelit zapewnia z kolei szybsze zlikwidowanie stanu zapalnego, skrócenie czasu trwania biegunki i łatwiejszą regenerację jelit osłabionych zakażeniem. Warto podawać dobry probiotyk jeszcze nawet przez kilka tygodni po ustąpieniu dolegliwości.
Zastosowanie leków homeopatycznych
Leki te, podane już od pierwszych symptomów infekcji lub zatrucia, szybko łagodzą objawy choroby, pomagają skrócić czas jej trwania i, co ważne, zapobiegają silnemu osłabieniu, które obecne jest zarówno podczas choroby, jak i jeszcze przez jakiś czas po jej wyleczeniu. Leki te, w postaci granulek, można podawać choremu bezpośrednio doustnie, pod język. Wówczas rozpuszczą się i szybko wchłoną, nie wywołując podrażnienia dróg pokarmowych, co jest możliwe w przypadku doustnych leków konwencjonalnych. Granulki można również rozpuścić w wodzie (w przypadku np. małych dzieci) i podawać choremu do popijania – często i małymi łyczkami.
Jakie leki homeopatyczne warto mieć pod ręką w przypadku biegunki?
Podstawowym lekiem homeopatycznym, który doskonale sprawdza się zwłaszcza w infekcjach rotawirusowych, jest Arsenicum album. Lek ten skutecznie radzi sobie z biegunką, wymiotami, osłabieniem, a nawet wysoką gorączką, a przede wszystkim może zapobiec odwodnieniu. Jest zalecany, gdy chory jest wyczerpany, silnie się poci i leży w łóżku bez sił. Jednocześnie chętnie popija małe ilości ciepłych płynów. Biegunka i wymioty nie są obfite, lecz mają charakter podrażniający i palący.
Jeśli biegunka jest obfita, a przy tym bolesna, wodnista i strzelająca, pomocnym lekiem może okazać się Podophyllum peltatum. Objawami towarzyszącymi są tu często gazy, wzdęcia i wyczerpanie. Przy nudnościach i wymiotach skuteczny będzie lek Ipeca. U chorego, który potrzebuje tego leku występuje nadmierna ilość śliny, możliwe są także zawroty głowy i osłabienie, natomiast rzadko kiedy pojawia się pragnienie i ochota na jakiekolwiek płyny. Gdy zaś biegunka jest obfita, stolec jest pokryty śluzem i pojawia się natychmiast po jedzeniu, ulgę może przynieść lek Aloe.
W zatruciach pokarmowych, niestrawności, czy po przejedzeniu się warto mieć pod ręką lek Nux vomica. Jest zalecany, gdy dominującymi objawami są silne bóle brzucha o charakterze skurczowym, nudności i wzdęcia, a niekiedy również biegunka i wymioty. Dolegliwości nasilają się po jedzeniu, a łagodnieją po wypróżnieniu się. Nux vomica pomoże także, jeśli dokucza nam uczucie ciężkości po jedzeniu, odczucie „kamienia w żołądku”, senność po posiłku, zaparcia, czy szeroko pojęte zaburzenia trawienne.
Niekiedy objawy niestrawności pojawiają się po spożyciu zbyt dużej ilości surowych bądź niedojrzałych owoców. Jeśli w takim przypadku wystąpi wodnista i wyczerpująca biegunka oraz silne bóle brzucha ze wzdęciami i gorzkim posmakiem w ustach, można sięgnąć po lek China rubra. Specyfik ten przyda nam się także po przebytej grypie żołądkowo-jelitowej, której towarzyszyły wymioty, biegunka i silne osłabienie wskutek utraty płynów ustrojowych. Po chorobie China pomoże odzyskać siły i przywrócić prawidłowe funkcje przewodu pokarmowego.
Warto pamiętać, że leki homeopatyczne lepiej się sprawdzają w przypadku biegunki i wymiotów niż leki konwencjonalne. Działają bowiem zgodnie z naturalną tendencją organizmu do zdrowienia i pozbywania się szkodliwych czynników z ustroju, łagodzą objawy, lecz ich nie tłumią i nie blokują.
Dlaczego powinniśmy unikać stosowania leków przeciwbiegunkowych i przeciwwymiotnych?
Zarówno w przebiegu infekcji rotawirusowych, jak i przy zatruciach pokarmowych nie powinno się stosować typowych leków przeciwbiegunkowych i przeciwwymiotnych. Wymioty oraz biegunka są naturalnymi mechanizmami obronnymi, które pozwalają na skuteczne pozbycie się z wnętrza organizmu szkodliwych drobnoustrojów lub czynników toksycznych. Jeśli zahamujemy ten naturalny proces, może dojść do nasilenia się objawów, bowiem wirusy, bakterie i toksyny pozostają w jelitach, zamiast być stamtąd jak najszybciej usunięte. To z kolei powoduje nasilenie stanu zapalnego i dolegliwości bólowych.
Kiedy do szpitala?
Jeśli choremu grozi odwodnienie lub jego stan i samopoczucie szybko się pogarszają, a objawy chorobowe nie ustępują, trzeba koniecznie skonsultować się z lekarzem. Sygnałami świadczącymi o odwodnieniu są: wiotka i mało napięta skóra, wysuszone wargi, podkrążone oczy, bladość, apatia, wyczerpanie, senność.
Można nawet od razu zawieźć chorego do szpitala, gdzie zostanie mu podana kroplówka nawadniająca. Dotyczy to przede wszystkim małych dzieci oraz starszych, osłabionych osób, które nie mają siły na walkę z chorobą. Hospitalizacji i specjalistycznej opieki wymagają również takie sytuacje jak zatrucie salmonellą lub jadem kiełbasianym.
Źródło: Boiron
